Monkwise

columns verhalen fotografie

Koningslied

| Geen reacties


Liever dan te schrijven, wil ik zwijgen. Alles weten en juist daarom een waardige stilte in acht nemen. Sereniteit beoefenen zoals naar verluid nog gebeurt in sommige kloosters. Erboven staan. Leven in je eigen luchtbel.
Door niet overal iets van te vinden, bespaar je anderen de zoveelste mening. Dit biedt een ieder de kans zich met iets anders bezig te houden, waarmee ik natuurlijk bedoel: iets beters.

Neem bijvoorbeeld het inmiddels gewraakte Koningslied. Na het zien van tv beelden waarin de voornemens bekend werden gemaakt en men uitlegde wie zich ermee zouden bezighouden, wist ik waarop dit zou uitdraaien: bagger.
Bovendien beviel het mij niet dat half Nederland eraan meeschreef, of zich dit inbeeldde. Toch zweeg ik erover, al ergerde ik me aan dit collectieve infantilisme, gelijkwaardig aan de manke deuntjes die worden gezongen door het personeel ingeval een collega van kantoor vertrekt.
Jij maakte ons zo blij, maar voortaan ben je vrij, dat soort teksten.
Wanneer ik van armoede meezong, vervulde dit mij met een diep gevoel van schaamte en vernedering. Na afloop vluchtte ik in een flink stuk taart of glipte weg om aan mijn bureau een kwartiertje op internet te zoeken naar onderdelen voor mijn auto.

Negeren en zwijgen. De boel de boel laten. In de zon liggen, zomaar in het lange gras, bij voorkeur tegen het talud van een dijk omdat dit archetypisch Hollands is, het beste dat dit land heeft voortgebracht.
Luisteren naar stilte die gestalte krijgt door kleine geluiden als de even heldere als kortstondige roep van een weidevogel of een windvlaag door het gras.
Nergens aan denken en ineens weten hoe het zit. Jezelf versterken door schijnbaar niets te doen.
Denken wordt in onze cultuur voorgesteld als een buitengewoon actief proces, dat het meeste oplevert wanneer je met veel mensen van gedachten wisselt en intussen potten koffie naar binnen giet.
Dit moet ook de gedachte achter de massale deelname aan het Koningslied zijn geweest: hoe meer mensen zich ermee bezighouden, des te beter wordt het lied en des te groter het draagvlak.
Het draagvlak! Want alles in onze cultuur moet breed gedragen worden. Daarom komt van het meeste niets terecht. Het nieuwbakken Koningslied is een brouwsel van politiek correct denken, vermengd met goedkoop sentiment. Het hoort thuis op de markt, voorgedragen door iemand die vanuit een vrachtauto een partij pannensets probeert te slijten.

Stil in het gras liggen, een mooie bezigheid en je valt niemand ermee lastig. Hiervan is weinig terecht gekomen sinds ik op drift raakte en in de maatschappij belandde. Jaren zijn vergleden in drukte en leegloop. Meegesleurd van het ene probleem naar de volgende hype, in de maalstroom van bezigheden die leiden tot uitputting en de aangeleerde opvatting dat dit alles het geluk dient. Ter compensatie ontving ik een matig salaris dat opging aan basale behoeften en verkeerde gewoonten. Een levensmodel waarin ik steeds verder van huis raakte. Vaak vraag ik me af: waar ging het fout, hoe had ik het kunnen voorkomen, de schade kunnen beperken?

Als kind zongen we op school Waar de blanke top der duinen, ingeval het koningshuis iets had te vieren. Lange tijd heb ik gedacht dat dit het Volkslied was. Bij duinen kon ik mij alles voorstellen en door mijn aderen stroomt het water van twintig generaties Hollands geploeter in veen en klei. Wat weet de nieuwe koning helemaal van water?
Daar sta je dan. Je zag dit moment al zo vaak in je dromen. En daar is’t dan. De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Ben je er klaar voor?
Zo diep wilde het amusementsproletariaat de schoolkinderen van vandaag laten zinken.
Het kwam bij deze ezels niet eens op dat er een ander Nederland bestaat dat hierop terecht zou spugen.
Mooi vond ik de reactie Noord Korea dreigt het Koningslied in te zetten. Maar ook Wim de Bie trof de juiste toon met de woorden Open Inrichting, waarmee hij het Nederland van deze klungels bedoelde. Hieraan heb ik weinig toe te voegen, al vond ik iemand’s voorstel tot milde steniging een gepaste afronding.
Misschien vindt u dit hard en onbehoorlijk. Mijn repliek is, dat denkende mensen elke dag worden beledigd door de platte domheid van de meute.

Tot niet zo lang geleden beperkten de mensen hun communicatie tot familie en de buren. Een mening ontwikkelde je na lange jaren van ervaring.Tegelijk wist je dat deze slechts waarde had binnen een beperkte ruimte. Wie zijn vleugels wilde uitslaan, moest stevig aan de bak. De Rijks HBS bijvoorbeeld was gewoon in het eerste jaar de helft van de leerlingen af te stoten als ongeschikt. Daarbij werd je niet slechts afgerekend op je ontwikkeling, maar ook op afkomst, te herkennen aan taal en gedrag. Het was niet altijd geweldig, maar wel overzichtelijk en consequent.

Toen kwam de tv en vervolgens het internet en communicatie satellieten. De wereld is gekrompen en overgenomen door multinationals die bepalen wat we eten, waarin we ons verplaatsen en hoe we denken. Diversiteit wordt bestreden ten gunste van eenvormigheid. Jong en oud loopt de hele dag rond met een iPhone of hoe die dingen mogen heten. De bereikbaarheid is 7/24 en waag het eens hiervan af te wijken. Het ontbreken van continue bereikbaarheid wordt raar en vervelend gevonden. Vooral werknemers van grote bedrijven en instellingen tonen dit openlijk. Meer dan eens ontving ik een mailtje met de wrevelige opmerking dat vergeefs was geprobeerd mij telefonisch te bereiken. Men is nauwelijks nog bereid het antwoordapparaat af te wachten, laat staan in te spreken.

In deze trant werd ik onlangs benaderd door UWV, de nationale fabriek voor werk en uitkering. In het bericht klonk wantrouwen door of een andere soort afgrijzen. Het niet dadelijk opnemen van de telefoon als persoonlijke belediging.
Ik zit niet de hele dag naast de telefoon, reageerde ik vinnig. Dit is op last van uw keuringsarts. Het heet hangen op de bank en is verboden.
Ja, ik weet hoe ik mij geliefd kan maken.

Twitteren, facebooken, leuteren, laten weten in welke bus je zit en welke kleding je net in de winkel hebt gezien. Verkeringen aangaan en uitmaken, filmpjes maken van iemand die in elkaar wordt geslagen om deze op internet te zetten. OK, om de ANWB te bellen ingeval je auto langs de weg staat, de brandweer als de vlam in pan slaat, een ambulance of gewoon om af te spreken bij welke corner je iemand zult treffen.
Nooit tevoren werd op deze schaal gecommuniceerd, maar wat stelt het voor?

Schrijven gaat dezelfde weg als het gewone praten. Er zijn meer bloggs dan je in twintig jaar kunt lezen. Wie geen uitgever vindt, kan een boek uitgeven via een format, aangeboden door een bedrijf. Kwantiteit omgekeerd evenredig aan kwaliteit. In de waarachtige democratie is alles even veel of weinig waard. Juist het collectieve in de communicatie bevordert het narcisme en de mythe dat iedereen op ieders mening zit te wachten.
Dus twijfel ik. Waarom nog iets op te schrijven en bekend te maken in de zee van mededelingen?

Zwijgen valt niet mee. Je kunt moeilijk voorbijgaan aan zoiets als het Koningslied. De halfgaren die het schreven en nu gebelgd zijn dat niemand in Denkend Nederland deze troep wil aanhoren, zijn afgeserveerd. Dit is dankzij hen die niet zwegen.
Een gevaar is afgewend. Op de eerste Koningsdag sinds mensenheugenis kan ik mij op straat vertonen zonder opgetrokken capuchon en reflecterende zonnebril. Of ben ik weer te voorbarig?

Bovendien twijfel ik weer. Denk je eens in, dat dit Koningslied, deze intellectuele uitverkoop, doorgaat. Een bonte schaar van halfbezopen mongolen staat wereldwijd te kijk, met ondertiteling tot in Japan!
Is dit geen mooie straf voor het onlangs gehouden tv optreden van het aankomende koningspaar? Elke zin in dit zogenaamde interview was immers voorgekookt, ieder gebaartje geregisseerd, bedoeld om sympathie voor het stel en de monarchie aan te wakkeren en critici het zwijgen op te leggen met behulp van de meute.
Een verschrikkelijk lied is feitelijk een passend antwoord:
Ik zal strijden als een leeuw. Tot het jou aan niets ontbreekt. Houd je veilig zolang ik leef. Zettum op Willem! Hou je taai, Maxima! Benne jullie er klaar voor?

Monk
22 april 2013
(foto: Monk)

Print Friendly, PDF & Email

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.



De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.