Terugkijken op een jaar. Als iets opvalt, dan de naïviteit van de burgers in een land dat wordt uitgeleverd aan de hoogste bieder. En toch: zoals het behoort te zijn tegen de jaarwisseling gloort er een sprankje hoop, uitgerekend in Den Haag.
Naïef is de burger onder meer over de brandhaarden aan de randen van Europa en het vluchtelingen drama op de Middellandse Zee. De ontzetting over het neerhalen van de MH 17 is hiervan een voorbeeld. Welke gek vliegt over oorlogsgebied?
Naïef ook is de hang naar elektrische auto’s en de bouw van windmolenparken. De productie van accu’s is een milieuramp in het klein, groene stroom perverse onzin en windmolens zijn veel te duur, meer de natte droom van projectontwikkelaars.
Deze dagen zitten duizenden achter hun pc met Independer te zoeken naar de voor hen beste ZKV in 2015. Weet u al dat deze zoekmachine eigendom is van Achmea, de grootste ZKV in het land? Neem van mij aan: verzekeringen die goed en goedkoop zijn, bestaan niet. Overstappen kan bovendien nadelig uitpakken voor je bijverzekeringen, want die kunnen geweigerd worden.
Intussen gaat de afbraak van dienstverlening en sociale voorzieningen door de overheid onverminderd door. Het kabinet heeft de leeftijd voor recht op pensioen en AOW versneld opgeschroefd. De VVD stelt de duur van het ziekengeld voor werknemers al ter discussie. Die moet natuurlijk omlaag, net als het uit te keren bedrag. Verplichtingen aan het adres van het bedrijfsleven blijven stelselmatig uit. Vrije Markt, weet je wel.
De crisis blijft rondhangen. Honderden bedrijven en winkels sloten in 2014 hun deuren, duizenden mensen verloren hun baan en, gelet op arbeidsperspectieven voor 50+, daarmee hun financiële toekomst. Mag ik eraan herinneren dat de banken de crisis veroorzaakten? En dat grote bedrijven, inclusief werkgevers van de overheid, de situatie aangrijpen om de bezem door het personeelshok te halen? Niet alleen in aantallen mensen, maar beslist ook in slechte contracten. Deze notie dreigt langzaamaan uit het nationaal besef weg te zakken.
En toen kwam de verrassing. De senatoren Duivesteyn, Ter Horst en Linthorst van de PvdA bestonden het om tegen een wetsvoorstel van de VVD te stemmen. Hierin werd de vrije artsenkeuze voor de patiënt (klant in neoliberale terminologie) beperkt en overgedragen aan de ZKV’s. Indiener Minister Schippers kon haar woede hierover nauwelijks de baas. Premier Markt Rutte sprak schande van de afvallige senatoren en zijn knecht Samsom kreeg stevige billenkoek in het Haagse Torentje.
Ik vind de verwerping door de senatoren dapper. Eigenlijk zouden de resterende PvdA’ers vervangen moeten worden.
Helemaal onverwacht kwam de krachtmeting overigens niet: met name Duivesteyn heeft een reputatie. Hij behoort tot de weinige politici die niet zijn afgezakt en hun generatie hebben ingeruild voor een tas euro’s en een juichpak van Roy Donders om aan te mogen schuiven bij de VVD.
Zo groot was de ergernis van de premier over de blokkade, dat hij tussen de regels door dreigde met een Algemene Maatregel van Bestuur om het kabinetsvoornemen alsnog door te drammen. De optie AMvB is bedoeld voor situaties waarin een tsunami de kustprovincies heeft weggevaagd of de Russen met 1000 tanks bij de grens opduiken en het parlement maar niet tot een besluit kan komen. Het is een machtswoord dat alleen in geval van nationale nood de democratie opzij mag zetten.
De reactie van Rutte toont de arrogantie van de macht. Het toont ook een liberale paradox: kennelijk geldt voor de VVD vrijheid alleen voor rijken en bedrijven. De meute mag blij zijn met willekeurig welke dokter. Los hiervan staat Europese regelgeving inperking van keuzevrijheid in de weg en was het wetsvoorstel dus een beetje dom.
De kleingeestige wraak kwam onmiddellijk: De VVD Ministers Schippers en Blok weigeren de wet op de beperking van de topinkomens in de publieke en semipublieke sector vooralsnog in te voeren voor woningcorporaties en zorginstellingen. Precies de twee terreinen waar het graaien tot norm is verheven.
Blijven we zitten met de vraag hoe de oplopende kosten in de Zorg betaalbaar kunnen blijven. Want dit is weldegelijk een probleem. De premie verhogen is politiek onaantrekkelijk: de burgerij zou er de regeringspartijen hard op afrekenen. Aan het verhogen van de bijdrage Eigen Risico is de grens eveneens bereikt. Deze nog verder ophogen is belachelijk omdat een kind kan uitrekenen hoeveel maandpremies je op die manier extra betaalt als het even tegenzit. Bovendien kunnen veel mensen dit niet betalen en raken daarmee in de schulden, hetgeen nieuwe ellende en kosten meebrengt.
Wat dan wel? De regering heeft mogelijkheden, maar is hier net zo voor te porren als voor het echt aanpakken van de sjoemelende bouwwereld of de banken. Je kunt als overheid ingrijpen in de prijsstelling in de farmaceutische handel. Veel geneesmiddelen zijn veel te duur, ofwel de winsten exorbitant. Je kunt de directies van ziekenhuizen en zorginstellingen onder verscherpt toezicht stellen. Je kunt de logische stap maken om patiëntenverenigingen in besturen te plaatsen. Verder moeten vragen aan de orde worden gesteld aangaande bijvoorbeeld IVF, adoptiekinderen uit verre landen en euthanasie: hete brij waar iedereen omheen blijft lopen. Het wachten is op de politieke partij met voldoende moed om hieraan desnoods de vingers te branden.
Hoe dan ook: ik heb genoten van het optreden van de senatoren die vanaf heden wel als de Drie van Den Haag door het leven zullen gaan: verraders van de partijdiscipline. Eindelijk is er enig licht in de duisternis. Dat er een doodzieke man (Duivesteijn) voor nodig was om dit in beweging te brengen, is wrang en tekenend voor het politieke en sociale klimaat.
Monk
25-12-2014
(foto: Monk)
