Monkwise

columns verhalen fotografie

Moderne Arbeidsbemiddeling

| Geen reacties

Hoe bent u hier gekomen?
Het mooie blondje stelde de vraag zonder mij aan te kijken. Haar beeldscherm toonde ongetwijfeld een digitale format.
Ik ben voor de deur uit een auto gegooid.
OK. Wat voor één? Kenteken?
Een zwarte Dodge Ram 1500 Longhorn V8 Crew Cab. Geen kenteken.
Dat moeten de jongens van de vuilnisdienst zijn.
Als u het zegt. Ik werd van straat geraapt. Oorzaak: digitale blockout.
Ah! U gaat met de tijd mee. Mensen van uw leeftijd zeggen meestal blackout en dat klopt niet.
Het meisje was jong en frele, meer een model voor vuige kalenders. Zij wierp mij een bestraffende blik toe.
Bedenk, dat ik uw gedachteprofiel kan lezen! U kunt plaatsnemen op die stoel. Mag ik uw ID even aflezen?
Vliegensvlug streek zij een klein apparaat over mijn gechipte bovenarm.
Kijk eens aan. Dit hadden de sukkels van de vuilnisdienst ook kunnen doen.
Ik knikte en wilde de indruk wekken dat ik haar nodig had. Alles is strategie.
Hoe heet ik ook alweer?
Het meisje antwoordde een beetje lijzig, zodanig dat ik mij afvroeg of zij geen replica was of een creative thinking avatar. De mechatronica staat immers nergens voor.
Monk, staat hier. Geboren in het rampjaar 1953. Heb ik laatst nog een film over gezien. Cool!
Ik zweeg. De chip was fake, clandestien vervangen tijdens mijn laatste tattoo sessie, maar de naam Monk kwam me bekend voor.
Trek uw jas uit, ga op die stoel zitten en ik zal u even resetten. Daarna kijken we welke baan bij u past.
Natuurlijk deed ik wat mij werd gevraagd. Mijn hele leven heb ik gedaan wat mij werd gezegd. Zelfs naar het vuurpeloton was ik vrijwillig gelopen, dus waarom nu ineens moeilijk doen?
Mond open voor het bitje, alstublieft.
Sommige dingen blijven middeleeuws.
Dat doe ik zelf wel.
Lieve schat, wilde ik zeggen, mooie lieve lellebel. En nog veel meer dingen waarvoor je tegenwoordig straf kunt krijgen, alsmede een andere chip, een model met verlaagde testosterontolerantie.
In de kap die over mijn hoofd zakte, bleek een intercom te zitten.
Ik zie dat u nog 14 jaar moet werken, nou ja, moet zien hoe u een inkomen verwerft. Geen beste zaak! Altijd tref ik die randgevallen! Ik moet nodig een andere stageplek gaan zoeken.
De laatste zinnen schrikten mij op. Het klonk dermate brutaal en onprofessioneel, dat het meisje wel van vlees en bloed moest zijn. Weliswaar een stagiaire, maar toch.
Ik beet op het plastic bitje, onderging de stroomschok die nog altijd gepaard gaat met het resetten van bottom values en maakte mijn mond leeg. Nu nog wachten op het downloaden van de secundaire apps.
Mijn herstellende brein werkte snel. Nog even en het meisje zou aankomen met voorstellen tot vroegtijdige euthanasie, een nieuw project van de centrale overheid.
Wat zijn de opties, jongedame? De opties graag!
Mijn toonzetting klonk fundamenteel anders dan tevoren. Waar een simpel resetje al toe kan leiden.
Ik kan u een cursus aanbieden voor omscholing naar helderziende, professioneel gokker of prostitué. De agenda voor alternatief bankieren zit al vol. Kunstschilderen kan ook nog.
Zie je wel! Als je de mensen maar afblaft, dan kan er ineens van alles.
En knuffelcimineel? Is daar nog plek?
Als oudgediende weet ik dat je altijd zelf een voorstel moet doen.
Knuffelcrimineel is zó 2014, meneer. De stem van het meisje drukte teleurstelling uit.
De kap mocht omhoog. Ik wist alles weer: 456 wachtwoorden kende ik uit het hoofd, 89 keys van 21 letters, cijfers en speciale tekens, plus de nodige codes om app-clusters te ontsluiten. Verdomme! Ik begon mij alweer mens te voelen.
Verder dan sluipschutter of verklikker kan ik niet gaan.
Het meisje klonk kil alsof ze even vergat wie ze voor zich had. Wat een bitch!
Verklikker? Dat nooit!
Rustig maar. Ik zie dat dit traject is voorbehouden aan mensen boven de 75 jaar. Die hebben niks anders te doen dat naar de buren te gluren. Terwijl men uit de staatsruif knaagt. Ha, ha, ha!
Het meisje vond zichzelf buitengewoon grappig. Mogelijk omdat deze oude uitdrukking in haar chip was aangebracht door een ICT gast met humor en Leipe Shit.
Sluipschutter dan maar? Er zit een baangarantie op, maar alleen nog deze week.
Altijd proberen de lui van de arbeidsbemiddeling je onder druk te zetten.
U bakt er niet veel van, hè? Gewoon oplepelen wat in een spreadsheet staat!
Mijn stem moest snauwend overkomen. Zelfverzekerd en vol minachting.
Ik zie dat we nog een glazenwasser nodig hebben! Ik hoop dat u geen hoogtevrees heeft?
Het meisje moest aan een digitale noodrem hebben getrokken. Echt werk!
Voorzien van een verse harddisk en met een nieuwe baan op zak verliet ik de bunker van het UWV.

Monk
27 augustus 2015
(foto: Monk)

Print Friendly, PDF & Email

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.



De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.