Opnieuw is een mythe van het kabinet ingestort: dat onze defensie wel aardig op orde zou zijn. De uitgedunde en met oude meuk uitgeruste strijdkrachten zijn de vernedering nu echt zat en hebben een boekje open gedaan. Let wel: het zijn de manschappen die spreken, niet de legerleiding. Deze heeft de hele kabinetsperiode aan de hondenketting gelegen van Jeanine Hennis. Dat zij Minister van Defensie kon worden, was natuurlijk omdat de VVD haar quotum vrouwen moest slijten en Jeanine net zo innemend kan lachen als de premier zelf. IJzervreters kunnen haar wel schieten.
Aan alles is gebrek: voertuigen, vliegtuigen, schepen, reserveonderdelen, training, vakkennis. Uitgezonden militairen kopen uit veiligheidsoverwegingen hun eigen bedrijfskleding. Jaar in jaar uit werd het Ministerie uitgekleed en tegelijk op het wereldtoneel gepresenteerd als een volwaardige vechtmachine. Missies in Afghanistan, Niger en de Balkan, patrouilleren boven Libië, piraten voor de kust van Oost Afrika voorzien van zwemvesten en koffie, alles goed voor de PR. Thuis gingen kazernes dicht, werden de laatste tanks verkocht aan wie er nog een paar euro voor wilde geven. De leerstellingen van Clausewitz werden vervangen door die van Mient Jan Faber en oefeningen vonden plaats in de bossen opdat niemand zou zien dat de wapens met Sinterklaas waren uitgedeeld. Ingeval er nog iets van metaal was, werd dit tegen wettelijke voorschriften in met kanker bevorderende verf gespoten.
Werken bij Defensie, je moet het maar kunnen!
De deconfiture berust helaas niet alleen op de Minister van een zwak departement. Andere Ministeries gingen eerder onderuit en het was geen fraai gezicht. Denk aan Wiebes met zijn Belastingdienst, of aan de serie gevallen clowns van Justitie. Maar ook Van Rijn met zijn plascontracten in de Zorg en de nutteloze snelheidsborden van Schultz mochten er zijn. Om over de reorganisatie van de Politie maar te zwijgen. De scholen krijgen geld voor computers in plaats van geschoold personeel. Stelselmatig is de boom der kennis zodanig gesnoeid, dat studenten liever naar het buitenland gaan om nog iets te leren.
Er mag op cultuurbarbaar Trump worden gescholden dat het een aard heeft, feit blijft dat hij president is van de USA en daarmee een hele dikke vinger in de NATO pap heeft. Trump stelt terecht, dat Europa meer moeten meer bijdragen aan de inspanningen van dit bondgenootschap. Waarbij op de achtergrond zal meespelen, dat de USA de grootste wapenexporteur ter wereld is en derhalve een rechtstreeks belang heeft. Nederland mag zich desondanks het verwijt aantrekken. Wij presteren allang ver beneden het afgesproken uitgavenpeil.
Vraag is wel, of Europa op vooral materiële wijze moet reageren op internationale conflicten. Juncker en velen met hem zien meer in diplomatie, financiële steun en desnoods economische sancties dan in geldverslindende versterking van de strijdkrachten. Mijn vermoeden is, dat de liberalen in Europa de uitgaven van Defensie mede afknijpen om te bevorderen dat de aangesloten landen meer gaan samenwerken: burgerangst als drukmiddel om meer Europa af te dwingen. Een slimme, maar riskante politiek zou dit zijn.
Het is een goede zaak om tussen wapengekletter en diplomatie een evenwicht te vinden en de boeken van Clausewitz maar weer uit de kast te halen: oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen. Waar het gesprek leidend mag zijn, is het wijs een mes in je binnenzak mee te brengen. Zeker nu de Britten binnenkort Europa de rug toekeren. De Russen binden heus niet in omdat ze geen Hollandse peren meer kunnen kopen of wegens dope worden uitgesloten van de Olympische Spelen.
De notie, dat we permanent in een voorstadium van oorlog verkeren, is onderhand weer even slikken, maar daarom nog niet onjuist. Je moet bereidheid tonen je land, volk en opvattingen te verdedigen, hoe ouderwets dit ook mag klinken. Daarbij zijn we respect verschuldigd aan de mannen en vrouwen die ingeval van nood geacht worden hun leven te wagen.
Werken bij Defensie, je moet er maar zin in hebben!
Monk
22 februari 2017
(Foto: Monk)
