Monkwise

columns verhalen fotografie

Buigen voor de Boer II

Beemster

Voor de tweede keer in korte tijd zijn boeren massaal opgetrokken naar Den Haag. Verboden negerend en blokkades doorbrekend, lieten zij zich andermaal horen. Zelfs het leger werd ingezet om hen tegen te houden. Vergeefs, moderne tractoren zijn mastodonten. Ik wist overigens niet dat we nog een leger hebben.

Inhoudelijk is het geschil duidelijk, al dreigen de boeren zich te verliezen in metingen en getallen, cijfers en percentages. Dit is een oude truc van machthebbers.
Met name de intensieve veeteelt stoot teveel stikstof uit en dit bedreigt de natuur. De veeteelt is een forse vervuiler, dat ruikt iedereen die langs een varkenshouderij fietst.
Het is bovendien niet het enige probleem dat de landbouw (waarvan veeteelt een onderdeel is) veroorzaakt.

De uitstoot is al sinds jaar en dag bekend is, maar werd zelden aan de orde gesteld. Een uitspraak van de Raad van State veranderde dit. Dientengevolge werd de uitgifte van vergunningen voor de bouw (waar ook stikstof vrijkomt) van huizen, kantoren, bruggen en wegen stilgelegd. Ofwel: pas toen andere sectoren last ondervonden, kwam de kwestie op de agenda. Demagogen 66, de partij die niets voor elkaar krijgt, was enige jaren terug nog voorstander voor uitbreiding van de veeteelt. Nu roept zij om halvering van de veestapel. Plannen om boeren langs natuurgebieden snel uit te kopen rollen over tafel. Boeren denken niet in termen van maanden. Ze zijn vergroeid met hun bedrijf en hun schuldenlast bij de Bank is berekend op decennia van aflossing.

Het boerenprotest dreigt te verzanden in rekenmodellen en verwijten, in ruzie tussen Den Haag, de provincies en gemeenten (deregulatie & bezuiniging door Balkenende en Rutte), straks tussen boeren en burgers die last ondervinden van tractor files. Iedereen ruzie: leuk voor De Telegraaf en RTL. Hoe dan ook rammelt het kabinet, met zoveel christelijk electoraat in de gelederen.
De discussie zou meer moeten gaan over de vertrouwensbreuk die steeds breder en dieper aan het licht komt tussen politiek en bevolking, tussen stad en platteland. De groene gebieden van Groningen bijvoorbeeld werden decennia door Den Haag in de zeik genomen met schadevergoeding wegens aardbevingen door gaswinning. Ingeval dit de Amsterdamse grachtengordel overkwam, was de politieke reactie totaal anders.
De discussie zou ook meer moeten gaan over Grenzen Aan De Groei. Dit gaat niet snel gebeuren, omdat hiermee de rechtvaardiging van het liberale groeimodel aan de orde komt. Een ideologie in haar nadagen kan zomaar instorten.

Prinsjesdag, met koninklijk vertoon en positief gekwek over hoe iedereen profiteert, ligt nog geen maand achter ons, of dit beeld is verschrompeld tot een zorgpakket van de eerste orde. De huizenmarkt zit muurvast, het land verdroogt en verzilt, pensioenkortingen staan voor de deur. De medische zorg hapert onder bezuiniging, wanbeleid en personeelstekorten nadat eerder duizenden uit de sector zijn ontslagen. Voor de klas staan bejaarden of helemaal niemand meer. Huurders betalen de belasting, door Den Haag opgelegd aan de geprivatiseerde corporaties. Hoeveel moeite kostte het om de afschaffing van toch al geringe dividendbelasting voor multinationals af te wenden?

Mensen zijn niet gek. Wat kan de gewone aardappeleter anders denken dan dat er een beweging gaande is waarbij de rijken rijker en de armen armer worden, de neuzelpraat over inclusiviteit in de praktijk neerkomt op scheiding en uitsluiting, het hoger onderwijs verschraalt tot een stoomcursus economie en het platteland weinig meer is dan een achtergrondkoortje van Orkest Den Haag?

Monk
17 oktober 2019
Foto: Monk

Print Friendly, PDF & Email

Reacties zijn gesloten.