Nu Wilders de stekker uit het absurde gedoogakkoord heeft getrokken en daarmee het kabinet is gevallen, staat het tv scherm weer bol van het verbale geweld. De demissionaire premier, fractieleiders, al dan niet toekomstige lijsttrekkers, afvalligen, het vaderland getrouwen, gelovigen, branieschoppers en doorgewinterde journalisten: ze hebben allemaal een mening. Wie biedt?
Vanaf de bank probeerde ik een uur lang de debatten in de Kamer te volgen. Rutte rijgt de woorden moeiteloos aaneen, gelijk mijn moeder vroeger een trui breide met uitgehaalde wol. Mijn ogen werden loom. Ik dwaalde af in zelfgemaakte zinnen die met politiek niets van doen hebben. Dit gebeurt wel vaker wanneer ik me verveel en toch voort moet, zoals tijdens de afwas of bij het schoonkrabben van het tegelpad in de tuin.
De gekerstende circusdirecteur kapittelde de controversiële celibatair, sprak ik bedachtzaam uit en daarna moet ik in slaap zijn gesukkeld.
Over de breuk met de PVV wilde Rutte weinig anders kwijt dan dat het altijd goed was gegaan tot die fatale zaterdagmorgen. Hij volhardde in gespeelde onnozelheid. Wilders zat erbij als een onwillige schooljongen. Ik zag hem een tekeningetje maken, een bezigheid die je tijdens uitzichtloze vergaderingen op kantoor regelmatig tegenkomt. Intussen buigt het land door onder een schuldenlast van 400 miljard euro. Nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven voor 12 september, dat is over zowat een half jaar. Een eerder genoemde datum was 27 juni. Niemand sprak het uit, maar ik denk dat het opschuiven te maken heeft met het EK voetballen in die maand. Dan kleurt Nederland Oranje en heeft niemand zin om ’s avonds het geneuzel van politici aan te horen. Tot de volgende stembusronde zal geprobeerd worden het Geweldige Akkoord van Rutte alsnog te slijten aan de Kamer.
De nationale tekorten lopen op en zullen, in samenhang met de aanstaande verlaging van onze internationale debiteurenstatus, versneld gaan klimmen. Er is weinig twijfel over dat de werkloosheid zal toenemen en het consumentenvertrouwen ofwel de bereidheid duurzame aanschaffen te doen verder afneemt. Nieuwe tv nodig? Wacht tot eind juni wanneer het EK is gedaan, de schuldenlast weer met een paar honderd miljoen is toegenomen en de vraag wie dit gaat betalen opnieuw aan de orde komt.
Over de oorzaken van de lege schatkist hoor je van alles. Vooral de Grieken en andere landen met een kermisboekhouding worden nagewezen. Maar wat te denken van het hardnekkig vasthouden van dit kabinet aan het peperdure JSF project en de zinloze oorlogsdeelname in Afghanistan? Welke idioot bedenkt het binnenhalen van de Olympische Spelen, hetgeen ons land mogelijk 5 miljard zal kosten, dat wil zeggen na verrekening van baten en lasten? Wie is verantwoordelijk voor het privatiseren van specialisten in de ziekenhuizen, een belangrijke reden voor het ongehoord stijgen der ziektekosten? Wie gaf de tandartstarieven per afgelopen 1 januari vrij, met een oplopende rekening als gevolg? Waarom stelt niemand de aankoop door het Huis Oranje van een dikke vakantievilla in Griekenland aan de orde, om reden dat zoiets in deze tijden ongepast is? Waarom is gewacht met het (heel misschien) saneren van de aftrekbaarheid van hypotheekrente tot we in een recessie zijn beland, waar je de maatregel moet invoeren in tijden van voorspoed? Wiens belangen verdrijven sinds jaar en dag de boeren terwijl de olieprijzen en dus transportkosten schreeuwen om landbouw dichtbij de steden? Hoe kan het bestaan dat ik in de media nog steeds het woord bonus tegenkom?
Gapen voor de buis. Ik kan het niet helpen dit te doen. Een echt debat is er niet: geen analyse, geen onderkenning van fouten, geen lessen voor de toekomst. Alleen maar visieloos gezever dat dient om de eigen politieke kazematten alvast af te dekken voor de komende Slag om Nederland.
Verkiezingen. Ik heb me vroeger vaak druk gemaakt over de vraag op welke partij ik zou stemmen. Om naderhand half of helemaal ontevreden achter te blijven. De partij waar ik op stemde, verloor en maakte niets klaar in de oppositie. Of, ingeval ze won en zelfs ging regeren, begreep ik na een jaar niet meer dat ik op die club had gestemd. Toch is het Stemrecht een groot goed.
Veel tegengas uit de samenleving komt er niet. Nog steeds niet. Alleen de schoonmakers houden de rug recht en staken door. Gelijk hebben ze, maar of het hen zal helpen, is de vraag.
Wat moet er gebeuren om hoger aangeslagen delen van de bevolking te mobiliseren? Of denkt u dat 400 miljard een bedrag is om te lachen? En weet u al dat de werkelijkheid erger is en de schuld dus aanzienlijk hoger dan voorgesteld?
Er moet fundamenteel iets veranderen om de boel weer in beweging te krijgen. Monk kankert niet alleen, maar biedt ook oplossingen. Vooruit maar!
* Om te beginnen dient voortaan de helft van het Parlement uit vrouwen te bestaan. Dit noemen wij de Operatie Terugdringen Testosteron. Uit de wereld van management is allang bekend dat mannen veel gemakkelijker dan vrouwen onaanvaardbare risico’s nemen. De drift tot dominantie moet teruggedrongen, de redelijkheid en menselijke maat naar voren.
* De verplichting te stemmen, moet worden heringevoerd. De bestaande vrijblijvendheid maakt laks. We moeten de bevolking ervan doordringen dat democratie geen amusementsartikel is, maar een maatschappelijke verworvenheid die verdedigd moet worden.
* De toegang tot het actieve en passieve stemrecht moet anders. Immers, in ons land is de ene stem even veel of weinig waard als de andere. Is dit redelijk? Waarom betekent de mening van een opgejutte halvezool in het stemhokje hetzelfde als die van een ontwikkelde burger? En hoe kan het bestaan dat politieke halfanalfabeten soms in de Kamer belanden?
Ik vind dat verschil in kennis en inzicht moeten wegen. Het gegeven dat niemand zich in de categorie Stemvee wenst te herkennen, lossen we als volgt op. Iedereen legt eens in de tien jaar een Stemrechttest af en levert hiermee het bewijs van primaire kennis van de Nederlandse staatsinrichting en het gedachtegoed waar de verschillende politieke partijen globaal voor staan. De test kost € 50 want wat gratis is, heeft geen waarde. Van wie de test met succes heeft afgelegd, geldt een uitgebrachte stem voortaan voor 2. Zij die zakten voor de test of helemaal niet kwamen opdagen, moeten het stellen met 1 stem. Wie niet stemt als dit vereist is en geen redelijk excuus heeft, krijgt een boete.
Om in aanmerking te komen voor actief stemrecht (gekozen worden), moet een tweede en zwaardere test worden afgelegd. Deze test is eenmalig en kost € 25, want wie zich echt wil inspannen voor de democratie mag een beetje geholpen worden.
* Onderwijs is de basis van kennis en inzicht, de vijanden van het op domheid, gemakzucht en sentiment gebaseerde populisme. Onze leiders moeten van onderaf scherper op hun feilen en verantwoordelijkheden worden gewezen. Daarom wordt het schoolvak staatsinrichting en politieke verhoudingen (her)ingevoerd en verplicht gesteld op middelbare scholen. Zo leren jongeren bovendien dat zij niet noodzakelijk het centrum van het universum zijn. Bijkomend voordeel is dat deze maatregel honderden banen in het onderwijs oplevert.
* Om politiek geïnteresseerde jongeren eerder te betrekken, wil ik de leeftijdsdrempel voor actief stemrecht verlagen naar 16 jaar. Een Stemrechttest voor jongeren kost € 10 en is geldig tot de datum van meerderjarigheid en de nieuwe test van kracht wordt. De leeftijdsgrens voor passief stemrecht blijft gehandhaafd op 18 jaar.
* Voor Kamerleden heb ik ook een paar verrassingen: wie onderweg uit een bepaalde Partij stapt, moet de Kamer verlaten en kan niet een Eigen Lijst beginnen. Hier hebben de kiezers namelijk niet op gestemd. De ontstane leemte wordt opgevuld vanuit de gelederen van de betreffende Partij. Om na opstappen of ontslag voor een uitkering in aanmerking te komen, gelden voortaan dezelfde regels als voor gewone werknemers.
U stelt mogelijk vast dat ik hiermee een deel van de bevolking discrimineer? Ik zeg: de bestaande situatie is een permanente belediging aan het adres van mensen die in staat en bereid zijn een beetje mee te denken. Bovendien bevordert zij populisme en chaos, met flinke economische schade tot gevolg. Aan de mening van hen die van toeten nog blazen weten, voor de publieke zaak geen belangstelling hebben of nauwelijks Nederlands verstaan, heeft Nederland niets. Alleen populisten en kwaliteitsarme media worden er beter van. Om dit tegen te gaan, moet de burger een beetje inspanning tonen en de waardering hiervoor wordt vertaald naar politieke invloed. Op naar de nieuwe verkiezingen!
Monk
25 april 2012
(foto: Monk)
