Onmogelijk! Voor de grap heb ik mijn meningen bij Kieswijzer door de molen gehaald om te zien waar mijn stem op 12 september heen moet. Mijn denkbeelden staan immers geregeld haaks op programma’s van links zowel als rechts en alles daartussen, dus kan ik niet goed besluiten wie mij straks mag vertegenwoordigen. Nou ja, in theorie, want het is maar een toneelstukje uit de categorie Brood en Spelen. Desondanks heeft het resultaat van Kieswijzer mij verbaasd.
Enige recalcitrantie kun je mij niet ontzeggen. Een weinig bruikbare eigenschap, zeg ik maar bij. Verkeer ik in linkse kringen, reken er dan op dat ik linkse stokpaarden laat struikelen. Ontwikkelingshulp bijvoorbeeld beschouw ik als een bijdrage aan dictatoriale regiems die er hun clan en hofhouding mee onderhouden en lokale boeren laten creperen wegens de gratis ingevoerde balen rijst en graan. Ook acht ik politiek links in hoofdzaak verantwoordelijk voor het importeren van volksstammen die wegens hun beroerde ontwikkelingspeil ons land generaties lang weinig te bieden hebben. Om maar te zwijgen van de linkse verdachtmakingen aan het adres van gewone mensen die dagelijks last hebben van burengerucht en straatterreur uit genoemde importhoek. Ja, vooral deze arrogante verzwijgcultuur veracht ik in de sociaal democraten.
Sta ik bij een groepje liberalen, dan bijt ik hen graag toe dat de crisis in de schatkist te danken is aan het gedachtegoed dat juist zij aanhangen. Blinde marktwerking ontwricht de samenleving. De privatisering in het Openbaar Vervoer bijvoorbeeld heeft helemaal niet geleid tot beter en goedkoper, maar tot slechter en duurder. De roep om Banken te steunen met belastinggeld is een regelrechte gotspe, want de Banken zijn immers het uithangbord van het ongeremde kapitalisme dat de crisis heeft veroorzaakt en met onze steun zal blijven veroorzaken.
Ingeval mensen mij verdenken van sympathie voor de PVV, mogen zij optekenen dat ik de belangrijkste steunpilaar van deze club, te weten het witte falderappes, het patatkramenvolk en de getatoeëerde kaalkoppen in hun klusbussen, beschouw als de ergste vijanden van de beschaving. Alleen: Wilders heeft niet per definitie ongelijk als hij weer eens een krasse uitspraak doet, zoals ingeval Ella Vogelaar met haar hopeloze Pracht- en Krachtwijken.
Het CDA, sluwe vos in alle kippenhokken, is wat mij betreft gebaseerd op een absurd uitgangspunt: het veronderstelde bestaan van God en het gelijk van de Bijbel die net zo antiquarisch is de Koran. Het gezin als hoeksteen van de samenleving (met bijbehorende subsidies uiteraard) is achterhaald en het JSF project een drama nog voor het is begonnen.
Pechtold is de grote kletsmajoor van een partij die nergens over gaat. Alleen al wegens zijn steun aan de idiote expedities naar Afghanisatan wil ik niet op die club stemmen. D’66 steunt bovendien de Banken en aanverwante goksyndicaten zoals de geprivatiseerde Woningcorporaties die tegenwoordig speculeren in derivaten. Derivaten! Tijd om die lui te leren hoe een echte baksteen eruit ziet, zou ik denken.
U begrijpt het: ik maak overal vrienden.
Twaalf september snelt naderbij. Naast en zogenaamd tegenover elkaar staan de Leiders op het gesprekspodium en stortten hun opportunistisch gekakel mijn woonkamer binnen. Tante Sap met haar naïeve Kunduz gebazel, kruidenier Rutte met zijn tandpasta grijns, toneelknecht Roemer, dominee Pechtold en dan nog de halfzware Samsom van de PvdA, een partij waar de sfeer van oma’s tafelkleedjes hardnekkig omheen hangt. Mag ik hieruit kiezen? Van geen der deelnemers hoor ik scherpe analyses noch een echte visie, waarmee dus geen andere oplossing in beeld komt dan die altijd wordt opgevoerd: pappen en nathouden en intussen potverteren op de gasbellen van de Noordzee.
Om mijn tegenzin jegens personen en hun uitspraken niet te laten prevaleren in de stemkeuze, heb ik Kieswijzer geraadpleegd. Tenminste de aftrek hypotheekrente komt hier aan de orde, Defensie, Ontwikkelingshulp en de Zorg. Graag had ik een uitgebreider en indringender batterij vragen en stellingen gezien, maar vooruit: het is beter dan niets.
Verbijsterd keek ik naar de uitslag. Ik moet stemmen op GroenLinks! Op enige afstand volgen PvdA en SP. Onderaan de lijst staan PVV, SGP en ChristenUnie. De VVD sluit de lijst af. Hier geen verrassingen. Maar wat moet ik met GroenLinks? Het voornaamste dat ik ervoor vind pleiten, is dat de lijsttrekker een vrouw is, een seksistisch criterium dat alleen past in het jarenlang door de PvdA uitgedragen beleid van Positieve Discriminatie.
Ik had meer gedacht aan de SP, opvolger van het gedachtegoed zoals de oude PvdA kende. Verzet tegen de neoliberale mondialisering, het in aandelen en obligaties hakken van de economie waar ook ter wereld, spreken me aan. Net als het democratisch centralisme, waardoor niet elke kikker op elk moment van de kar kan springen. Aan de andere kant ben ik geen aanhanger van rabiaat collectivisme en vind ik de NATO nog altijd bestaansrecht hebben.
De PvdA gaat het niet worden. Samsom mag een geschikte Leider zijn, er hangen nog teveel oudgedienden rond in die club die eerst echt weg moeten. Bovendien heeft hij een paar dagen geleden de integriteit van Rutte vrijwillig onderstreept. Dit is likken naar regeringsdeelname met de ideologische tegenstander nog voor er een stemhok is geopend.
Dus is GroenLinks misschien een optie, ondanks het kleffe fretje Dibi dat maar niet uit de kast wil komen en met radicale moslimleiders in debat gaat. De vorige lijsttrekker, Femke Halsema, liet zich door haar partner rijden in een oude Mercedes, dus kan ik met een gerust hart mijn bejaarde BMW aanhouden. Of toch niet?
Het zijn de kleine dingen die het doen. Hoe denkt Geert eigenlijk over klassieke auto’s?
1 september 2012
(foto: Monk)
