Ik ontmoet Gianni bij garage Van D. wanneer ik daar in april 1982 met mijn Alfa GTV belandt. Het betreft een kostbare reparatie die kort na aanschaf nodig is gebleken.
Vlak voor weekendsluiting haal ik de wagen op, om binnen een half uur vast te stellen dat de motor nog altijd te heet wordt.
Boos hierover bel ik de garage. De mannen zitten al aan het bier en denken aan de vrije zaterdag. Wel kan ik de volgende dag terecht bij monteur Gianni die klust in een loods op een somber industrieterrein.

Het euvel blijkt deze keer eenvoudig te verhelpen en Gianni laat tussen neus en lippen weten dat ik voortaan beter rechtstreeks bij hem terecht kan. Dat scheelt BTW en andere onzin van het dievenpak in Den Haag. Bovendien zijn echte Alfisti liefhebbers van het rustige maar secure sleutelwerk. Heb ik al gezien dat mijn Carello’s, de beruchte koplampen van Alfa, rot zijn? Gianni heeft natuurlijk een paar betere liggen.

Van lieverlee kondigen zich nieuwe mankementen aan. Ik begin een vaste klant van Gianni te worden. In de zomertijd is dit redelijk aangenaam. Ik steek een en ander op van de techniek en we drinken een biertje op de goede afloop. Desondanks vind ik dat de verhouding tussen geleverd werk en de prijs matig blijft.

Op zeker moment komen we een algehele motorrevisie overeen. Mijn auto verbruikt namelijk een hele liter olie op elke 400 kilometer. De bouw van de nieuwe krachtbron zal enkele weken duren, maar dit vind ik niet bezwaarlijk.
Na een maand ga ik eens kijken hoe de zaak vordert. Het is inmiddels oktober en het regent wanneer ik op een avond naar zijn kluspand rijdt en de deur afgesloten tref. Ik tik een paar keer stevig tegen een raampje. Er volgt gestommel en het verzoek mij bekend te maken. Hierna gaat de deur open.
Binnen zijn enkele kerels met honden aan wurgriemen. Ze discussiëren over ingrepen die een meegebrachte Giulietta behoeft om 250 km in het uur te halen. Gianni zal dit wel fiksen. En heeft hij de pornofilm met die geile negerinnen al gezien?
Ik wacht rustig af tot het gezelschap na een uur ophoepelt. Tijdens deze tijd stel ik vast dat mijn nieuwe motor geen vorderingen heeft gemaakt. Ergens op de betonvloer staat een vormloos blok. Gianni meldt dat hij de benodigde onderdelen binnenkort verwacht en dan is de klus binnen twee weken geklaard. Ik blijf nog even, maar drink geen biertje meer met hem.

Weken gaan voorbij en telkens is er een ander verhaal of een andere klant die kennelijk voorrang geniet. Bij de één moet een stereo worden ingebouwd, voor een ander wordt de doorgeroeste benzinetank vergeefs gesoldeerd. Zelfs komt een keer Gianni’s baas langs om eigenhandig een reparatie uit te voeren. Ik krijg de indruk dat de heren er een soort schaduwbedrijf op na houden. De kwestie begint mij stevig de keel uit te hangen en ons contact wordt formeler en koeler.

Twee maanden later doet zich uit onverwachte hoek een verandering voor. Mijn levensgezellin stapt op. Binnen de kortste keren zit ik met een gedecimeerd huishouden. Het is tijd voor doortastende beslissingen en hierin past het getreuzel van Gianni slecht. Ik bel een paar keer, maar er wordt niet opgenomen. Hierop schrijf ik hem kort over de nieuwe omstandigheden, waarin ik alsnog afzie van de nieuwe motor. Ik bied aan een zekere vergoeding te betalen. Antwoord blijft uit, dus bel ik hem opnieuw. Deze keer met succes. Op de achtergrond hoor ik zware klappen alsof er geschoten wordt. Gianni zegt dat het allemaal geen probleem is en dat hij geen geld hoeft. Voor de motor vindt hij wel een andere liefhebber.

Een half jaar later fietst ik langs de loods. Er staat een Alfa geparkeerd. Het is zomer, maar de metalen deur blijft stijf dicht wanneer ik erop bons.

Monk
11 april 2014

(Foto: Monk)