Monkwise

columns verhalen fotografie

Castraat

| Geen reacties

De meeste mummies die ik mij kan herinneren, werkten op kantoor. Braindead, maar verder prima mensen. Andere zag ik wel eens in een museum: het Allard Pierson van Amsterdam en het British Museum in Londen, dat koloniale rovershol. En in Leiden, het Rijksmuseum van Oudheden. Hier ligt de mummie van een jongetje, een paar duizend jaar oud. Minstens een eeuw geleden werd deze om redenen van onderzoek ontdaan van zijn zwachtels. Destijds bestond er nog geen röntgen apparatuur.

Dit jongetje mag niet meer worden getoond. Tenminste, als het aan directeur Wim Weijland ligt. Het betreft een kwestie van hoe een museum omgaat met menselijke resten.
Wim ging niet over één enkele nacht ijs. Aan bezoekers werd de vraag voorgelegd of het tentoonstellen van een kinderlijk ethisch verantwoord is. De vraag suggereert dat er een gistermiddag overleden jongetje in de etalage ligt en of we het prettig vinden hiernaar te kijken.
De enquête leverde desondanks niet het door Wim gewenste antwoord op. In de Ja, Nee, Geen Mening uitslag kreeg elke groep 33%. Maakte natuurlijk niet uit: Wim doet gewoon wat hij wil.

De directeur heeft de wind mee. Hij wil het momentum grijpen, ofwel het ijzer smeden wanneer het heet is. Hij weet dat in München soortgelijke vondsten zijn weggehaald, naar goed Duits recept meteen maar gründlich verbannen naar de kelder.
Bovendien is de hele historische constellatie in beweging. Het Rijksmuseum in Amsterdam gaat binnenkort woorden als Indiaan, Hottentot en Eskimo uit haar geschriften en labels verwijderen. Nog een geluk dat ik de hele serie van Karl May over Winnetou heb bewaard. Kan ik straks in het geniep onder de dekens met een zaklamp nog eens ongegeneerd over de sluwe roodhuiden lezen. Die ik overigens interessanter vond dan cowboys of het blanke tuig dat in de saloons van de goldrush rondhing.

Het woord blanke mag nog steeds wel worden gebruikt. Hier past natuurlijk een scherp protest. Blank is een ongepaste generalisatie. Italianen, Denen en Russen zijn blanken, maar verschillen toch onderling. Wat te denken van Turken, of Indiërs? En ben ik niet eerder Hollander dan blanke? Of ben ik een Ariër, of helemaal niets? Waarom moet ieder onderscheid meteen als een belediging worden opgevat?

We zijn kennelijk in een nieuwe fase van het politiek correcte denken beland. Jesse Klaver zal er blij mee zijn. De taal wordt herschreven, de mores tegen het licht gehouden. Zou je tenminste denken.
Maar waarom bestaat er dan een Museum voor Martelwerktuigen*? Wat te vinden van Body Worlds*, waar uitgeholde ex mensen in een reizende kermis worden getoond, met een complete reclamecampagne op aanplakzuilen en de zijkant van het streekvervoer? Ex-mensen die saxofoon spelen of sex bedrijven, omdat de medische stand en het hele volk er zoveel van zouden kunnen opsteken? Mag dat wel? Of moet dat juist?

Misschien heb ik een vervanging voor het Jongetje van Leiden. In 2011 werd in Egypte de mummie gevonden van Acenith, een welgestelde vrouw die bij nader onderzoek een tot vrouw omgebouwde man bleek te zijn! Voor de goede orde: geen eunuch, zo’n gecastreerde jongensslaaf. Daar is niets bijzonders aan. Ik heb er zelfs een cd van. Wanneer ik deze draai, zal ik voortaan aan Wim denken, de man zonder ballen.

Acenith leefde overigens in het Nieuwe Rijk (1500-1000 BC) en de naam verwijst naar de godin Neith, die stond voor het begrip Oerruimte. Kun je het nog volgen Wim? Zet er vooral Vind Ik Leuk blokjes bij ten behoeve van pinterest, facebook en twitter! Mummies worden mensen, waar voordien mensen mummies werden, toch?

Monk
14 december 2015
(Foto: Jean-Marie Leroy)

* Museum voor Martelwerktuigen, Amsterdam, te midden van winkelend publiek bij Kalvertoren.
* zie voor Body Worlds mijn column Over my dead body van 14 januari 2014, te vinden onder Beschouwingen.

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.



De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.