Te elfder ure kwam er beweging in de politieke aanhang van het Associatieverdrag met Oekraïne. Vrees wint het van arrogantie.
Ik ben geen uitgesproken aanhanger van een referendum. Het is in feite een motie van wantrouwen tegen de politiek, dat is de gekozen volksvertegenwoordiging. Daarbij dicht ik de veelgeprezen directe democratie geen grote waarde toe. De dagprijs van een nieuwsitem is geen goede manier om evenwichtige politiek te voeren. Deze dient immers in te zetten op langere termijn.
De gang van zaken rond het aankomende Referendum over het Associatieverdrag met Oekraïne toont, dat beide kanten inzetten op andere doelen dan de vraagstelling suggereert.
De initiatiefnemers lieten doorschemeren dat zij vooral het in hun ogen toenemende ondemocratische gehalte in de landelijke en Europese politiek willen aanvechten. De voorstanders van het Verdrag, regeringspartijen VVD en PvdA plus D66, spanden zich in het bij wet toegestane referendum tegen te werken. Bovendien schetsten zij een eenzijdig en bijna belachelijk positief beeld over de zegeningen van het Verdrag.
Rutte benadrukt het belang van stabiele buitengrenzen van de EU. Klinkt goed. Hij is de man die zich onderwerpt aan Erdogan en een onmogelijk uit te voeren terugstuurbeleid beloont met miljarden euro’s. Rutte zweeg in alle talen inclusief de Russische over de politieke kanten van de ramp met MH 17. Rutte is ook de man die in New York aankondigt dat Nederland meer geld gaat uitgeven aan Veiligheid waar hij eerder juist zwaar bezuinigde op dit onderdeel van de begroting. Zelfs de post van verbindingsofficier in Brussel voor contra-terrorisme is wegbezuinigd. Ja, bij Mark staat veiligheid voorop.
De PvdA stelt bij monde van Samsom en zijn lakei Asscher, dat tegenstanders niet met argumenten komen. Waar coalitiepartner VVD vooral het belang benadrukt van de vrije handel (waar geen Associatieverdrag voor nodig is), vertrouwt de PvdA op volkse sentimenten aangaande democratie en vrijheidsdrang. Wie zijn wij om het naar democratie smachtende Oekraïne uit te leveren aan Poetin?
Een groep wetenschappers in Kiev heeft inmiddels uitgesproken wat iedereen al kon weten: het Verdrag zal slecht uitpakken voor het overgrote deel van de Oekraïners en wel in meerdere opzichten. Vrijwel alle productielijnen in het land zijn zwaar verouderd en kunnen de concurrentie met de moderne Westerse multinationals niet aan. Ze gaan dus kapot en tallozen verliezen hun baan. Er zijn daar geen sociale voorzieningen zeg ik er maar bij, dus het wordt druk onder de bruggen voor een slaapplek. Bovendien stijgt de kans op oorlog met Rusland en Oekraïne vangt hierin de (eerste) klappen op.
Het referendum lijkt te zijn opgezet om de zittende politiek in haar hemd te zetten. Dit is even flauw als begrijpelijk, want bijzonder democratisch gedraagt de Europese elite zich inderdaad niet. Onder deze elite versta ik niet alleen politici, maar achter hen vooral de macht van multinationals die alle belang hebben bij het openbreken van een stukje voormalig Oostblok, meer precies echte USSR. Een potentieel van 48 miljoen klanten gaat open en denk even aan de eindeloze landbouwvlakten en delfstoffen die opgehaald kunnen worden. Deze aanlokkelijkheden worden verkocht als democratie en menselijkheid, steun tegen corruptie en afscherming van de wrede Russen. De risico’s, te weten financiële lasten voor de EU, het binnenhalen van een corrupte dictatuur en toenemende kans op een grensconflict met Rusland, worden achteloos weggewuifd.
Ik zal op 6 april mijn stem uitbrengen, maar hiervan in de toekomst geen gewoonte maken. Van het resultaat stel ik mij weinig voor: als de limiet van 30% opkomst al wordt gehaald, zal een Ja niets veranderen aan een al ingezette politieke lijn en een Nee wordt ongetwijfeld afgedaan als een misverstand. Winst is de gevoerde discussie, al blijft staan dat deze tamelijk onzindelijk was.
Bovenal, laten we eerlijk zijn: de gewone burger hier te lande geeft geen moer om Oekraïne.
Monk
3 april 2016
(foto: Monk)
Eerder over dit onderwerp: Referendum, te vinden onder Beschouwingen,
15 oktober 2015
