Je zal vandaag Mark Rutte heten. Premier van het Koninkrijk der Nederlanden en Voorzitter in Tijdelijke Dienst van de EU. Beide functies naderen hun einde. Onder Rutte stemde Nederland tegen het Associatieverdrag met Oekraïne en bedankte Groot Brittannië voor de EU. Hoe succesvol kun je zijn.
De premier kan het woord referendum niet meer aanhoren, zo onthulde hij nadrukkelijk op een snel uit de roulatie gehaald beeldoptreden voor de EU. Hier is werkelijk geen gulle schaterlach meer tegenop gewassen.
BREXIT is een feit, al duurt de afronding nog jaren en zullen negatieve gevolgen gedempt worden met handelsverdragen. De Britse en vooral de Engelse bevolking is het zat. Of het hun land beter zal vergaan zonder EU, blijft de vraag. De tijd zal het leren. Kwestie is, dat een overwegend deel van de bevolking zich afzet tegen de gang van zaken tot dusver. Opvallend was, dat de financiële wereld tot op het laatst bleef uitstralen dat van uittreding geen sprake zou zijn: the medium is the message, nietwaar?
De algemene analyse van de oorzaken die leidden tot dit besluit, is duidelijk. De leiders, zowel op nationaal niveau als in Brussel, luisteren slecht naar de bevolking. Dit is geen specifiek Brits fenomeen, het geldt EU breed en het klopt als een bus.
Tot 1989 ontwikkelde de EU (EEG) zich min of meer organisch. Met de Val van de Muur begon een proces van op winstbejag gemotiveerde uitbreiding en bureaucratisering. Anders gezegd: de multinationals en rechtse politiek kaapten de EU. Hun monomane denken had geen boodschap aan de eigen bevolking noch aan ontwikkelingen buiten Europa. Bureaucratie, besluiteloosheid en eenzijdig denken in termen van economisch gewin zijn ten diepste de oorzaken van het Europese debacle. Multinationals inclusief de Banken konden graaien wat ze wilden, de gewone bevolking betaalde voor mislukkingen. Dit werd zichtbaar in de financiële crisis zo goed als in het hopeloos falende migratiebeleid, om twee thema’s te noemen.
In die zin is juist BREXIT de logische consequentie. Groot Brittannië nam altijd al een randpositie in, balancerend tussen Europa en de USA, voortbouwend op de oude Commonwealth. De arrogantie van de hele Europese politieke top inclusief de Britse, is uiteindelijk de oorzaak van de scheuring. Hoogmoed komt voor de val. Dat het voor de resterende EU een les mag zijn, al betwijfel ik of dit zo wordt opgepakt. Reken er maar op dat neoliberale belangen er alles aan zullen doen hun winstbronnen te beschermen, te weten goedkope productie (slechte arbeidscontracten) en maximale afzet van troep.
Ik ben geen tegenstander van Europa. Ik denk dat de meeste Britten dit evenmin zijn. Waar Subway Joe, Otto Normalverbraucher en Jan Modaal naar verlangen, is een ander Europa, dat rekening met hen houdt, nationale diversiteit aanvaardt en eert, de sociale samenhang niet uiteen rijt maar juist bindt en koestert. Het Pan-Europese rechtse populisme van Front Nationale, Pegida en PVV is rechtstreeks aan dit falen te danken. Deze waarheid wil bij de gevestigde macht maar niet indalen. Zonder radicale koerswijziging van de elite heeft de EU geen andere toekomst dan uiteen te vallen in miserabel zwakke natie staten. Wanneer ik Poetin heette, zou ik vanavond een mooie fles opentrekken.
Huismeester Mark geeft inmiddels de eerste signalen af van inzicht in de situatie. Uit vrees voor naderend electoraal verlies zal hij in toenemende mate rechts populistische taal uitslaan en tegelijk proberen alles bij het oude te houden. Hopelijk gaat dit mislukken en mogen we nog eens een REXIT meemaken. Dan mag de EU best blijven.
Monk
24 juni 2016
(foto: Monk)
