Democratie is een oud idee, al verstonden de Grieken er heus niet onder dat elke snotaap mocht meepraten over staatsaangelegenheden. Vrouwen werden helemaal geweerd. Zelfs dan, werd dit systeem meermalen aangevallen door aristocraten, die zich van huis uit beter toegerust achtten tot besturen. Een soortgelijk beeld treffen we aan bij de Romeinen. Hier rolde de Senaat menigmaal over de vloer met Soldatenkeizers, die hun macht legitimeerden met de steun van het gewone volk.
Binnenkort zijn er bij ons verkiezingen. Leidend onderwerp zijn de sociaal-economische structuur, onze weerbaarheid tegen bedreigingen van buitenaf en het onverminderd doorgroeiende financiële echec in de zuidelijke EU landen. Toch? Juist niet, kunnen we stellen. Liever spreken onze leiders over triviale zaken als respect voor het Koningshuis, brengen ze de tegenstander in diskrediet of doen mee aan leuke spelletjes op straat op voorwaarde dat een camera dit registreert. Intussen weten ze allemaal dat de macht van het getal straks de doorslag geeft. Of het nu intellectuelen of debielen zijn die het rode potlood opnemen: Vox Populi Vox Dei.
Graag keerde ik over duizend jaar nog eens terug om te vernemen over de oorzaken van de ondergang van het Avondland. Met de Nederlandse taal zal ik niet meer terecht kunnen, vrees ik op voorhand.
De paradox van onze democratie is, dat juist vanwege een onbelemmerde Vox Populi een chaotische, ongeïnteresseerde of zelfs agressieve bestuurslaag in stand wordt gehouden. De VVD beroept zich uitdrukkelijk op haar gebrek aan visie* en denkt voldoende te hebben aan het woord positief. Asscher kijkt wel uit terug te blikken op zijn vier jaren durende collaboratie met de liberalen: we moeten vooral weer vooruit kijken. Groen Links koos een vlotte jongeman als aanvoerder, rekenend op identificatie met vitaliteit en moderniteit. Dat de club geen punt ziet in het binnensluizen van nog meer moslims blijft buiten beeld.
Vox leeft al te vaak in een luchtbel van comfort en onkunde. Al te vaak wordt gestemd op basis van emoties, een gebrekkig geheugen en de korte termijn. De fluctuaties in de peilingen duiden onder meer op een bescheiden interesse voor inhoud. Zelfs is het een vraag, wat inhoud eigenlijk voorstelt. De grens met hype en flauwekul of doelgerichte desinformatie wordt steeds dunner. De media presenteren verkiezingen als entertainment: zou Geert* nog komen opdagen?
Ik ontmoette onlangs zelfs iemand die uit medelijden op Lodewijk Asscher gaat stemmen!
We mogen gelijk worden geboren en voor de wet min of meer gelijk zijn, feit is dat we onderweg nogal gaan verschillen in geestelijke bagage. Waarom zou de stem van iemand die goed op de hoogte is van de wereld een gelijke waarde hebben als die van iemand die het hele jaar door naar Zon, Zee, Zuipen, Ziekenhuis kijkt? Waarom zou ik me druk maken over de staat van het land waar de buren geen idee hebben welke landen tot de EU behoren?
Het wordt tijd de kwaliteit van onze democratie te verhogen. Aan de basis met onderwijs en permanente opvoeding via de publieke media inclusief internet en oefeningen in burgerschap. Wij zouden elke vijf jaar een proef moeten afleggen om stemgerechtigde te kunnen blijven. Passief stemrecht moet bovendien weer stemplicht worden. Wie zonder reden niet op opdagen in het stemlokaal, verliest dit recht voor bepaalde tijd.
Democratie vereist onderhoud.
Monk
2 maart 2017
(Foto: Monk)
*Rutte: visie is een olifant die in het zicht belemmert
*Geert Wilders, PVV