Binnenkort zijn er landelijke verkiezingen in Duitsland. De uitslag staat vast: voortzetting van een economisch succesvolle, maar fletse coalitie van CDU en SDP, al dan niet aangevuld met de Grünen. De conservatieve CSU blijft zich beperken tot Deelstaat Beieren, maar steunt de coalitie. De rechtse AfD moet kaltgestellt worden. Bij ons wordt eenzelfde lied gezongen wegens de PVV. En ook bij de oosterburen is de SPD tanende.

Hoofdthema is de immigratie. Via de zogenaamde Balkan Route baande zich in 2015 een stroom migranten een weg naar het land met de beste economische papieren. Merkel opende de poorten met de redenering: Er is geen alternatief. Je kunt vandaag geen grenzen meer sluiten! Waar liberale belangen en socialistische solidariteit elkaar vinden, ondersteund met oude Duitse trauma’s, opgediend door hysterische media die elke opvatting uitdragen zolang deze maar geld oplevert. Er werd consistent gesproken van vluchtelingen, waarmee het belang van taal maar weer blijkt. Want alleen Duitsland was goed genoeg voor de meesten.

Die Getriebenen* leest als een thriller. Onderzoeksjournalist Robin Alexander toont hoe in een half jaar tijd, tussen september 2015 en maart 2016 Duitsland een ander aanzien krijgt.
Een coalitie van CDU en SPD wordt geconfronteerd met massale immigratie. Deze maakt gebruik van de zogenaamde Balkan Route en de chaos leidt tot onfrisse toestanden. Centraal staat Merkel, de Moeder Theresa van de Duitse politiek. Zij pakt de invasie aan door Duitsland open te stellen. Hulde, want de rest van Europa kijkt de andere kant uit. En riskeert daarmee bijvoorbeeld een nieuwe Balkanoorlog.

Maar dan begint het pas. Merkels onwil om een bovengrens aan de import te stellen, leidt tot een vloedgolf van 1 miljoen migranten binnen 6 maanden tijd. De Kanzlerin wordt gedwongen een nieuwe koers te varen. De opvang hapert, de weerstand neemt toe en de rest van Europa heeft geen boodschap aan Merkels Willkommenskultur. Zij heeft ten onrechte meer vertrouwd op gemaakte afspraken dan op aloude wetten van menselijk gedrag en duizend jaar verdeeld Europa.

De prijs is hoog. Interne verhoudingen in Duitsland verscherpen. Op Europees niveau zien we versterking van nationalisme en conservatisme. Groot Brittannië verlaat de EU. De Franse verkiezingen lopen af met een sisser, met dank aan het kiessysteem. Turkije ziet er geen been in de EU af te persen: voor geld en bovenal om toegang tot Europa. Je kunt stellen, dat de neergang van de Turkse rechtsstaat mede mogelijk wordt door de vluchtelingenpolitiek van Merkel.

Dat na een half jaar de Balkan Route alsnog dicht gaat, komt niet doordat de EU en Duitsland de kwestie echt oplossen, maar omdat voormalige Oostblok landen een hek om hun erf zetten en de zaak wordt uitbesteed aan Erdogan, Libische milities en soortgelijke prettige regiems bezuiden de Sahara.

Voor de Nederlandse lezer is Die Getriebenen interessant omdat naar voren komt hoezeer in de buitenlandse politiek Den Haag een filiaal is van Berlijn.
Er reizen geen terroristen via de Balkan Route! Jazeker, het gaat vooral om gezinnen in nood! De meeste vluchtelingen zijn hoog opgeleide mensen die snel inpasbaar zullen blijken! Het land vergrijst en we kunnen niet zonder nieuwkomers! We hebben Turkije keihard nodig!

Herkent u deze melodie? Dezer dagen vatte ik even hoop. Minister Koenders van BuZa (PvdA) zal een veto uitspreken over een vernieuwde douane unie met Turkije. Eerst moet dit land de rechtsstaat herstellen. Goed zo, Bertje! Dan volgt de eigenlijke mededeling: Eerder liet bondskanselier Merkel weten, niet in te stemmen met nieuwe afspraken uit onvrede over de Turkse rechtsstaat.
Vooruit papegaai, ga maar weer op je stok zitten!

Merkel en Rutte zijn de beste maatjes. Waarom ook zouden een herdershond en een poedel niet met elkaar kunnen opschieten?
De verbondenheid blijkt eens te meer in de eindfase van de Balkan Route. Tijdens een cruciale geheime voorbespreking*** buiten de EU om van de Turkse minister president Davutoglu*** enerzijds en Merkel + Rutte**** anderzijds, zeggen de laatste toe jaarlijks rond 200.000 migranten over te nemen. Formeel om in heel de EU uit zetten. Wanneer dit niet lukt, draaien Duitsland en Nederland op voor het hele contingent.
Zou ons parlement hier weet van hebben?

De Turkije Deal is op sterven na dood. Erdogan en Merkel staan op gespannen voet. Een nieuw stuwmeer aan migranten is in opbouw. Spanje neemt de rol van Lampedusa over. De druk vanuit Turkije blijft. Op Europees gedragen beleid kan lang worden gewacht. Merkel blijft evenwel dringen en dwingen. En de verkiezingsverwachting is, dat dit nog even gaat duren.

Monk
2 september 2017
(foto: Monk)

* Die Getriebenen, Merkel und die Flüchtlingspolitik, Robin Alexander, Siedler Verlag, München, März 2017
** Brussel, 6 mei 2016, aanwezig: Merkel, Rutte en Davutoglu.
*** Davotoglu, inmiddels terzijde geschoven door Erdogan.
**** Rutte in zijn tijdelijke Europese rol.