Monkwise

columns verhalen fotografie

Treinkaping Anno Domini 1977

In 1977 werd Nederland getrakteerd op de rekening voor loze beloften aan de Molukse gemeenschap. De opkomende generatie begon te begrijpen dat er van een onafhankelijk land in de ontvluchte Gordel van Smaragd niets terecht ging komen. Accepteren bleek een andere zaak.

9 jonge mensen met de genen en principes van geharde KNIL militairen kaapten een trein in godverlaten Drenthe om Den Haag te confronteren. Gelijktijdig werd een kleuterschool gegijzeld*. De treinkaping was niet de eerste. In Wijster* waren 3 mensen door kapers vermoord. In 1977 was Van Agt als Minister van Justitie politiek verantwoordelijk. Er werd eindeloos gecommuniceerd met de gijzelnemers. Tenslotte maakten de luchtmacht en mariniers een einde aan het uitzichtloze verhaal. De coupé waarin kapers sliepen, werd in alle vroegte vanuit de lucht doorzeefd. Mariniers drongen de trein binnen. Hun opdracht was duidelijk. Zou je denken.

Feit is, dat bij het ingrijpen 8 mensen de dood vonden. Feit is ook, dat sommigen van de 6 dode kapers van nabij zijn doodgeschoten. Ging het om een noodzakelijk uitschakelen of moesten er zoveel mogelijk Molukse lijken uit de trein komen? Twee nabestaanden van gedode kapers doen de Staat een proces aan:  40 jaar na dato eisen zij opheldering over de precieze opdracht die Van Agt deed uitgaan en hoe de betreffende militairen hieraan gevolg gaven.

Naar goed Nederlands gebruik duikt iedereen weg. Van Agt ontkent, de militaire leiding pruttelt, uitvoerende mariniers stellen dat er weldegelijk harde orders waren of dat opdrachtgever minstens redelijkerwijs kon weten hoe de uitvoering er zou toegaan. Inmiddels zijn enkele oud officieren opgedoken, die het standpunt van de mariniers onderschrijven.

Dit alles was mogelijk te vermijden geweest, ingeval Den Haag tijdig ruiterlijk had toegegeven dat er van een Molukse staat niets terecht kon komen. Dit was in 1975 al glashelder. Maar Den Haag koos ervoor de lapzwans uit te hangen. Na het beëindigen van de Molukse acties werd dit halfbakken gedrag voortgezet. Waarom niet  gewoon toegeven, dat de terroristen doelgericht werden afgemaakt?  Had Sinterklaas moeten bemiddelen?

Niet alleen met de wijsheid van nu vind ik dat de treinkapers van 1977 hun rechten hadden verspeeld. Hun doelen waren volslagen buiten de realiteit, hun optreden had al eerder levens gekost en de gijzeling duurde maar voort. Alleen een nederige overgave had hun leven kunnen redden. Gemaakte keuzen hebben gevolgen.

Hoe kan de opdracht van Van Agt hebben geluid? Een CDA tekst die alleen de Kerk kan interpreteren? Wat kan een marinier ermee? Je moet een trein in waar gewapende gasten je opwachten. Ingeval er executies plaatsvonden, hadden de kapers deze aan zichzelf te wijten. Zoals ook elke hedendaagse terrorist het recht op het leven verspeelt zodra hij of zij vanuit een politiek doel opzettelijk voetgangers doodrijdt of schietend een bioscoop binnengaat. Wie overleeft, zoals de moordenaars van Fortuyn en Van Gogh, mag de hemel danken. Of niet, want menig terrorist schijnt juist naar het Paradijs uit te zien.

Stop dus dit onzinnige proces over een kwestie van 40 jaar geleden. Zitten we nog met de Molukker motorbende Satudarah? Een clubverbod zal niets uithalen. De leden laten nieuwe hesjes naaien met bijvoorbeeld het opschrift Satu Rara en het begint van vooraf aan. Handhaaf gewoon de orde. Pak individuele criminele leden op en veroordeel ze. Neem vooral hun motoren af.  Ze gaan heus niet op de fiets naar de Club.

Monk, 8 mei 2018
Foto: Monk

1975, Wijster.
1977: Bovensmilde

Print Friendly, PDF & Email

Reacties zijn gesloten.