Castricum

Het schijnt niet echt geweldig te gaan met de man. De Canadese psycholoog Jordan Peterson schreef er een boek* over dat in de westerse hemisfeer een succes is.
Ook in ons land vindt hij aanhang onder (jonge) mannen. Zij zeggen de buik vol te hebben van een halve eeuw feminisering: stelletje rechtse gehaksballen.

Eerste indrukken zijn vaak de betere of op z’n minst de hardnekkigste. Ik herken bovenstaande wel een beetje. Nederland is naar mijn indruk niet perse een land van mannelijke slampampers, maar zet de tv aan en je krijgt een keur aan halve zolen voorgeschoteld die zich verliezen in geleuter dat in vroeger dagen aan oude wijven was voorbehouden. Politieke correctheid is hun voornaamste euvel.

Dit mag een indruk zijn, er zijn ook feiten. Jongens presteren op school in toenemende mate slechter dan meisjes. Dit is onderhand doorgedrongen tot de universiteiten. Jongens hebben zich moeten aanpassen aan onderwijsmethoden die meer aansluiten op oeroude vrouwelijke eigenschappen, te weten de praatcultuur en netjes stilzitten. Jongens leren meer  en vooral liever door competitie en fysieke krachtmeting, maar zelfs de gymnastieklessen zijn systematisch teruggeschroefd tot bijna nul.

Jaar en dag werkte ik in een overheidsregime dat vrouwen bevoorrechtte in sollicitaties, zogeheten vanwege het uitgangspunt van evenredige vertegenwoordiging . Maar zelden zag je een vrouw opduiken bij de plantsoenendienst of de brandweer. Op kantoor daarentegen zwermden zij ruimschoots uit. De secretariaten hingen vol babyfoto’s.

Het feminisme is succesvol geweest, zoveel is zeker. Dit komt vooral doordat de beweging zichzelf afficheert met humanisme, rechtvaardigheid, empathie en vooruitgang. Ongeveer zoals links het woord progressief kaapte. Meer mannelijke voorstellen of daden werden gemakkelijk weggezet als kortzichtig, barbaars en in ernstige gevallen als fascistisch.
Menig feministe denkt onverminderd, dat in een wereld van vrouwendominantie geen oorlog of geweld zal voorkomen.
Inmiddels is de bitch de ergste verkeerspiraat denkbaar en geen geniepiger apenrots dan die, bevolkt door vrouwen.

Zelfs ingeval een vrouwelijke wereld vrediger zou zijn dan een masculiene, blijft overeind dat feminisering geen global thing is, meer een Angelsaksisch dingetje. Rond onze gebieden neigt de wereld naar traditioneler opvattingen. Dit wordt met name in de VS al enige tijd begrepen, meer precies door blanke mannen die zich hun leven lang afbeulen in nederige functies. Ik durf te stellen dat de overwinning van Trump op Obama niet losstaat van deze culturele clash. Obama was van het feminiene wikken en wegen, Trump hanteert de botte bijl. Niet zijn denkwereld, maar zijn stijl maakt hem geliefd.

Natuurlijk koesteren de feministen hun positie. Hierin staat het appelleren aan schuldgevoel (van de man, de masculiene maatschappij) centraal. Macht zoekt altijd naar strategie en rechtvaardiging. Tegelijk is er onmiskenbaar een paradox in de vrouwenbeweging. De samenleving loopt hard aan tegen de gevolgen van langdurig feminien onderwijs: er is geen loodgieter te krijgen en zeker geen vrouwelijke. Feministische groepen eisen een uiterst tolerant asielbeleid, terwijl juist in deze knuffelkringen archaïsche krachten de boventoon voeren. Niks tolerantie: vrouwen zijn tweederangs, lesbo’s kunnen klappen krijgen, de overheid is een flappentap en democratie een zwaktebod. Deze feiten worden door de Groene Kerk evenwel graag weggezet als incidenten. Met voorlichting en een gratis krentenwigge komen we een heel eind.

Als elke ideologie kent het feminisme hypocriete trekjes. Vooral geëmancipeerde types zoeken een partner die in materiële zin succesvol is. Er wordt niet beneden haar stand getrouwd. De moderne vrouw belast de man bovendien met allerhande taken die minder bedoeld zijn om te delen, dan om zichzelf een vrijbrief te verschaffen: het kind als gadget. Kijk rond in de binnenstad van Amsterdam en herken wat ik beweer: overal zie je onhebbelijke, arrogante feestgrieten met een omgevingsbewustzijn van nul. De tijd zal hen slopen, maar dan is de kers al van de taart. En dan nog klagen dat ze geen geschikte man kunnen vinden.

Heerlijk, om een keer rabiaat rechtse taal uit te slaan! Moet ik vaker doen. Ik heb geen nood aan een mannenzelfhulpgroep. Voor mij geen breipennen of gesnotter over goede bedoelingen. Zuipen zou een optie zijn, maar ik kan niet goed tegen drank.
De volgende keer ga ik stemmen op Thierry Baudet. In navolging van Opa Buma zal hij zorgen voor verplichte zang op school, kantoor en in de montagehallen:

Alle man van Neerlands stam
voelen zich der vad’ren zonen
willen vrij op’t plekje wonen
dat hen tot een erfdeel kwam.

Wat zal het mooi klinken! En dan weet u meteen hoe ik denk over het erfrecht hier te lande.

Monk
10 september 2018
(Foto: Monk)

* Jordan Peterson: 12 regels voor het leven. Uitgeverij Prometheus, 2018