Monkwise

columns verhalen fotografie

Kernenergie, het nieuwe Doel

Doel (B)

Kernenergie staat weer op de agenda. De credits hiervoor werden opgeëist door VVD’er Dijkhof, maar een kind begrijpt dat hij de populariteit van tv komiek Lübach misbruikt.
De laatste legde de kwestie beter uit dan ik in 50 jaar een politicus heb horen formuleren. Geloof me: Dijkhof bedenkt helemaal niets. Dijkhof is bezig met branden, van zichzelf als opvolger van Rutte.

Rond de eeuwwisseling speelde de vraag rond kernenergie ook. Ex collega en ex vriend Anton (niet zijn echte naam) was mordicus tegen. Hij had ooit gedemonstreerd bij Kalkar, de Rode Lap op de linkse stier. Er waren klappen uitgedeeld en vooral ontvangen, aanwezige meiden waren geneukt en Anton was thuisgekomen met een onwrikbaar standpunt: Kernenergie? Nein, Danke! Om hem te plagen, maar ook omdat ik de fundering van zijn standpunt wantrouwde, stelde ik voor om kerncentrales juist in de Randstad te bouwen, niet lafhartig aan een landsgrens. Zo ziet een ieder waar de energie vandaan komt en snapt dat je er respectvol mee moet omspringen.
We werden het niet eens, zal ik maar samenvatten.

Lübach toonde hoe het zit met het aandeel van de energiebronnen: fossiele centrales zijn smeerpijpen, zonnepanelen en molens dragen weinig bij, verdubbeling haalt niets uit. Ook werden de risico’s belicht. Zonder zijn argumenten en conclusies onverkort over te nemen, is duidelijk dat het opwekken van stroom met fossiele brandstoffen niet alleen tot massale gezondheidsproblemen leidt, maar bovenal tot CO2 uitstoot. Waardoor de aarde versneld opwarmt en problemen van een andere orde op de agenda komen: stijging van het zeewater en woestijnvorming. Precies: straks ligt Amersfoort aan Zee en verdroging van de subtropische zone leidt tot onbeheersbare migratiestromen en voedseltekorten.

Kernenergie heeft de wind altijd tegen gehad. Dit dankt het aan Hirosjima, Tsjernobyl en Fukusjima. Vreedzame windmolens en passieve zonnecollectoren doen het beter in de media en dus in de politiek. Het collectief geheugen is bovendien kort: tot begin jaren 90 snakte Oost Europa naar frisse lucht in een constante neerslag van gore bruinkoolsmog. Maar wie weet dit nog? Kernenergie was ook altijd een stokpaardje van linkse activisten: men blokkeerde spoorrails en ketende zich aan bomen. Vragen werden agressief opzij geschoven. Eenmaal thuis, werd de cv aangezet en stapte men in een bad van 200 liter warm water. Zogenaamde groene stroom, waarvoor allerhande houtafval en biomassa worden verstookt, roept in deze kringen nog steeds weinig vragen op.

Genoemde ex vriend wilde wel eens met vakantie. Ik denk dat de belevenissen van mijn vrouw en mij hem inspireerden. Wij liggen echter zelden op een strandje, maar reizen rond om veel te zien. Na subtiel afgewezen voorstellen tot gezamenlijke actie, boekten hij en zijn ega dan maar zelf een zomerverblijf. Met hun scherpe herdershond erbij was dit niet eenvoudig. Zij belandden op een kustcamping in Normandië. Niet om de bunkers en Bayeux te bekijken, maar om lekker te relaxen aan het strand. Groot gelijk, maar twee dingetjes waren hen ontgaan. Ten eerste het enorme verschil in eb en vloed en vooral: binnen een kilometer stond een kerncentrale! Twee weken beven van angst en blikvoer eten. Samen met de hond, dat dan weer wel.

Kernenergie houdt risico’s in. Er kan geknoeid worden met onderhoud en er is afval dat je niet naar de stort brengt. Heel goedkoop is het evenmin. Maar andere energie opwekkers kosten ook veel geld en zijn evenmin zonder problemen. Windmolens zijn afhankelijk van wind, vervuilen de horizon, verstoren de vogeltrek en zijn kwetsbaar. Zonnepanelen leggen een zwarte eenheidsdeken over nieuwbouwwijken en leveren alleen bij daglicht.

Het Klimaatakkoord van Parijs 2015 zet Den Haag onder druk: de CO2 moet drastisch omlaag. Is dat werkelijk de inzet? Duitsland schaft de kerncentrales af en graaft weer ouderwets naar bruinkool. Waar Duitsland het Akkoord niet zal halen, is er helemaal geen Akkoord. Ik denk dat bij de VVD iets anders speelt: de ontwikkeling en bouw van kerncentrales gaat niet zonder overheidsbemoeienis en dus in tegen de liberale marktopvatting. Waarom dan nu wel interesse? Omdat Dijkhof zich wil profileren en mogelijk omdat hij weet dat de markt klaar is voor private financiering. Of hij ouwehoert maar wat, dat kan ook.

Willen we ons energieniveau handhaven, dan zullen we aan de bak moeten. Misschien niet met uranium, maar met thorium of waterstof. Ontwikkelen en bouw kosten veel geld. Maar wat vergen een verpeste aarde, hoog zeewater en woestijnen tot aan de Pyreneeën? Visie tonen, Den Haag! En een beetje politieke moed.
Dit geldt ook voor Links. Vooral voor Links.

Monk 7 november 2018 Foto: Monk

Print Friendly, PDF & Email

Reacties zijn gesloten.