Monkwise

columns verhalen fotografie

Schiphollen

Terwijl de Parlementaire Enquête over de Groninger gaswinning terug is van zomerreces, staat de asielopvang voor een catastrofe, sleept de Toeslagenaffaire zich voort, komt het land 400.000 woningen tekort, loopt het onderwijs vast door een lerarentekort en staan tractoren klaar om de stikstofkwestie richting te geven.  
De treinen rijden slechts mondjesmaat wegens stakingen. De inflatie is de hoogste sinds het einde van WO II. Rutte IV komt maar niet op gang en zal hoe dan ook de ingrepen en nalatigheden van Rutte I t/m III voor de kiezen krijgen.

Nieuwsprogramma Pak de Macht toonde dat Schiphol, het speeltje van topklungel Dick Benschop, slechts van beperkt belang is voor de economie. Deze goedkoopste plek in Europa voor luchtvaartmaatschappijen, dient vooral tot draaischijf voor passagiers uit de halve wereld die alleen maar overstappen. Maar liefst 173.000 vluchten voorzien hierin, de Randstad belastend met uitstoot en lawaai. Tricky Dicky lispelt over “de kip met de gouden eieren”, waar Schiphol qua luchtvaart gewoon verlies lijdt. Winst wordt gemaakt met vastgoedactiviteiten en met het financieel uitkleden van bezoekers. Schiphol is bovendien niet de grote banenmotor die onze premier ervan brouwt. Het is een bedrijf dat de welvaart eerder dient door te krimpen dan door groei – het adagium van het kapitalisme.

De gang van zaken rond Schiphol is zelfs opgenomen als werkwoord in de Van Dale: Schiphollen: het misleiden door manipulatie, leugens, het verdraaien van feiten enz, welke handelwijze wel wordt toegeschreven aan Schiphol in relatie tot de omwonenden van die luchthaven. Dit is niet alleen Dick Benschot aan te rekenen, maar beslist ook Rutte I t/m III.

De veenbrand die Nederland en trouwens heel de corporate run EU teistert, toont een reeks conflicten en crises die ogenschijnlijk los van elkaar staan en politiek ook angstvallig op die manier worden opgediend. De weerzin in Den Haag om crises aan te pakken is voelbaar en begrijpelijk. Het ene hangt immers samen met het andere. Hierdoor dreigt het systeem als geheel te bezwijken. Politieke partijen kunnen instorten, Banken zullen omvallen en dan breekt overal de pleuris uit.

Asielinstroom bijvoorbeeld, is een tamelijk recent fenomeen, tenminste in de mate van vandaag. In de jaren 1960 en 1970 dreven er geen boten vol mensen uit Afrika of het Midden-Oosten naar Europa. Dit, terwijl er weldegelijk oorlogen en hongersnoden waren die hiertoe aanleiding konden geven. Waarom bleven ze weg? Omdat Europa zonder tv en internet terra incognita was, niet welvarend maar in opbouw na een verwoestende oorlog, omdat armoede en kindersterfte in de thuislanden als normaal werden beschouwd.
Europese welvaart, een geglobaliseerde informatievoorziening, de inmenging van NATO in andermans oorlogen, handelsbelangen en de uitgedragen morele superioriteit van de Europese elite, hebben de stroom op gang gebracht. Let wel: ook socialistisch solidariteit-denken en links Christelijke stromingen hebben hieraan bijgedragen.
Vastlopende asielstromen kunnen niet los worden gezien van de crisis in de woningbouw, de zorg en de oplopende staatsschuld. Die op zijn beurt weer samenhangt met coronasteun aan het (grote) bedrijfsleven, waaronder Schiphol.

Op de luchthaven staan mensen tot 4 uur in de rij voor ze aan boord kunnen. De stroom bagage is nauwelijks te hanteren. Benschop verwijst graag naar personeelstekorten, maar zwijgt over slechte arbeidscontracten, de in de bedrijfsvoering nergens meegewogen schade door uitstoot en lawaai en de met staatssteun laag gehouden vliegprijzen. Onze torenhoge energierekening bestaat voor 63% uit accijns en belastingheffing. De luchtvaart vliegt bijna gratis.
De oorlog van de Russen in Oekraïne mag de instabiliteit verhogen, de echte crisis ligt bij onszelf, in ons systeem, in de maatschappelijke verhoudingen, in belastingregels die arbeid zwaarder belasten dan kapitaal, in gesjoemel met brievenbusfirma’s, het ontduiken van sancties tegen Poetin, de afhankelijkheid van andere werelddelen op basis van uitbating of erger. De eigen Europese en Nederlandse politieke en economische organisatie is het recept om in crises te belanden.

Ook binnen maatschappelijke sectoren zie je constructies die dit bevorderen. Boeren hebben CO2 rechten. Zij mogen handelen in stikstofuitstoot. Er is een markt gecreëerd voor broeikaseffect. Een boer die stopt, kan zijn rechten verkopen aan een andere boer die hiermee kan uitbreiden. Of aan een ondernemer (inclusief Rijkswaterstaat!) die stikstofrechten opkoopt om huizen te mogen bouwen of een weg aan te leggen. Let wel: het gaat niet om een paar tientjes, maar om duizelingwekkende bedragen. En voor het milieu bedraagt de CO2 winst = nul.

Rutte I t/m IV hebben, in navolging van onze VOC-held Balkenende, de samenleving leeg getrokken en opgezadeld met een systeem van concurrentie en marktwerking op elk terrein, leidend tot schaalvergroting en machtsconcentratie.
Dit ombuigen zal een heksentoer worden. Politieke en commerciële belangen zullen met hand en tand verdedigd worden. Bewustzijn van burgers, gekoppeld aan een minder gemakzuchtig stemgedrag, kan een eerste positieve stap zijn, maar vormt ook een risico: drang naar schijnbaar simpele oplossingen, ofwel populisme. Hiermee kunnen we
versneld afglijden naar een steeds minder humane en juridisch slecht verdedigde democratie. Ofwel een toename van crises, in aantal en in hevigheid.

Monk
30 augustus 2022

Foto: Monk

Print Friendly, PDF & Email

Reacties zijn gesloten.