Er gaat geen dag voorbij in het jonge tweede presidentschap van The Donald, of er stroomt een container aan Decreten leeg. Allemaal voorzien van zijn handtekening van minstens 6 x 20 centimeter in dikke inkt, als wraakzuchtig stempel op de change of regime. Zo zou Geert Wilders het ook graag zien: gezeten aan een stevig eikenhouten bureau, verbeten en daadkrachtig Noodwetten ondertekenen, rechtbanken kapittelen, de journalistiek als fake afbranden, universiteiten als woke wegzetten en asielzoekers in stalen containers naar Afrika afvoeren. Helaas voor hem is de landelijke parlementaire democratie vooralsnog onvoldoende ontwricht. Je moet roeien met de riemen die je niet hebt. Voorlopig zit er weinig anders op dan daadkracht uit te stralen.

Trump heeft zich verzekerd van een kabinet vol steenrijke meelopers. Overtuigd van zijn goddelijk erfrecht*, zal hij gaan voor een (ongrondwettelijke) Derde Termijn, of anders probeert hij zijn nageslacht naar de troon te sturen, let maar op. Zijn droom komt neer op een autocratische staat, ondersteund door het multinationale bedrijfsleven, de bevolking gecontroleerd door camera’s en algoritmen van zijn hightech-vrienden: in God we trust. Zover zal Wilders het nooit schoppen, gebonden als hij is aan een kreukelige coalitie en vertegenwoordigd door weliswaar volgzame maar onbekwame en armoedig ogende PVV-bewindslieden. Die kweek je door in alle geledingen van je Eenmanspartij de lakens uit te delen.

Desnoods kan Willem van Oranje dreigen met aftreden wanneer Geert het al te bont maakt. De tijd van IJzeren Wilhelmina is weliswaar lang voorbij, maar het Volk wil hooggeplaatste romantiek. Geert weet wat Het Volk wil – daarvan is hij immers de belichaming. Van Nexit komt nixit, al helemaal waar de Britten onderhand maar wat graag weer hun Brexit zouden terugdraaien. Alleen het besef van gezichtsverlies weerhoudt hen vooralsnog. Er komt niets terecht van een slagvaardig verbond tussen Wilders en Orban, Fico of de Roemeense fraudeur Georgescu. Het blijft geklungel in de marge. Nee, dan de macht van Trump! Deze in rechtse kringen bejubelde bekrompen nationalist kan desnoods Amsterdam platgooien, een stad waar immers iedereen aan de fentanyl is en zich laat vermaken door dragqueens. En stel je voor: zo’n kattenvrouwtje is daar burgemeester!

De Amerikaanse president weet, dat de meeste van zijn Decreten onderweg naar de uitvoering in de shredder zullen belanden. Hij neemt hierop zelf geregeld een voorschot, door een paar dagen na het onder flitsende camera’s plaatsen van handtekeningen weer op een besluit terug te komen. Zijn doel ligt ook niet per se in het realiseren van alles wat hij uitkraamt en verordonneert. Hij wil chaos scheppen, de gemoederen bezighouden, in de schijnwerpers staan. Als narcist is hij verslaafd aan aandacht. Maar hij wil ook afleiden van waar het hem vooral om te doen is: het slopen van democratische bolwerken die hem kunnen tegenwerken. Dit is primair de taak van Musk. Onder zijn leiding worden duizenden federale ambtenaren ontslagen/vervangen. In een democratie zorgen zij immers voor het neutraal uitvoeren van de wetgeving, zelfs die van The Donald. De crux ligt in dat neutraal. Trump wil de ambtenarij juist verpulveren en politiseren, de resterende uitvoerders afhankelijk maken van zijn luimen. In feite corrumpeert Trump de institutionele democratie opzettelijk.

Wilders vindt het allemaal fantastisch wat The Donald durft uitvreten. Zijn adept Faber kauwt zijn vooraf uitgeschreven standpunten braaf na. Geregeld verdomt zij het, vragen over haar politieke motivering te beantwoorden aan Parlement of de journalistiek. Dat zij wordt beticht van bestuurlijk vandalisme (CDA – Bontenbal) laat haar koud. Verwijten van Trumpiaans gedrag vat ze op als een compliment: Trump is slagvaardig en staat voor zijn zaak. Ja, dat kunnen we van Wilders moeilijk volhouden en Faber wekt onderhand een meewarige lachlust. De vele PVV-verkiezingsbeloften liggen goeddeels bij het vuilnis. BBB en NSC zijn lastige coalitiegenoten. Maar ook zonder dit, faalt Wilders. De onderkant van de samenleving gaat er nauwelijks op vooruit, toezeggingen en een krappe arbeidsmarkt ten spijt. De in beton gegoten verhoudingen tussen kapitaal en arbeid blijven ongemoeid. De staatskas staat onder druk, wegens bijvoorbeeld de stikstofcrisis en het gebrek aan woningen. Een handelsoorlog met de VS kan inkomstenderving inhouden. Honderden betonnen bruggen moeten hersteld en het netwerk van de vaderlandse riolering kan het regenwater niet meer aan. Om over de extra miljardenuitgaven voor Defensie te zwijgen. Dat wordt op een houtje bijten – voor de minima.

Het zal Geert worst wezen. Geheel in de lijn van Trump is het zijn strategie om chaos te scheppen door woeste uitspraken. Vooral over buitenlanders en dan bedoelt hij Islamitische asielzoekers. Alleen al de dagelijkse media discussie hierover speelt de PVV in de kaart. Van vreemd naar vijandig is een kort traject, dat weet iedere massa-psycholoog. Maar zelfs deze kwestie is slechts brandstof voor iets groters: het vervangen van democratie door een vorm van autocratie. Ook bij Wilders speelt, dat hij controlerende instituten wil afbreken. Niet voor niets beledigt hij de RvS door haar ongekozen bureaucraten te noemen: zelfs ambtelijke advisering (controle op proces besluitvorming) is hem een gruwel.

Levert het afgrendelen van die handvol grensovergangen trouwens al wat op, Geert? Die controles gaan wel ten koste van de inspectie van containers op drugs en andere contrabande in de haven van Rotterdam, want er komt geen extra personeel bij. Misschien zitten er wel nieuwe asielzoekers tussen de bananen en Chinese plastictroep.

Monk, 8 februari 2025
Foto: Monk

• hem tijdelijk ontnomen door de democratische schurk Biden