Eric Zemmour heeft een boek geschreven met de titel Le suicide francais. De teneur van de titel wordt nog eens bevestigd in de toevoeging Les 40 années qui ont défait la France.
Het verslag van Frank Renout in het Parool van 1 november 2014 geeft uitleg. Zemmour is van mening dat zijn land in de afgelopen 40 jaar is afgegleden, ongeacht of links dan wel rechts aan de macht was. Van een trotse natie op de wereldkaart ging het naar een vage regio in Europees verband. Deze ontwikkeling werd ingezet door de politieke en economische consequenties van WO II, gevolgd door het einde van de monetaire soevereiniteit in 1992.
Een andere factor in de Franse neergang zoals Zemmour die ziet, is de immigratie. Deze bestond eerder ook al, maar werd toen gevangen in assimilatie, het opgaan van de import in de Franse cultuur. Vanaf de zestiger jaren kwamen hele ladingen migranten binnen, inclusief hun families. Hiermee werd assimilatie ondoenlijk en dus verlaten. De gevolgen kunt u zien in de banlieues, de getto’s van grote steden.
Verder ziet Zemmour in de feminisering een kwalijke ontwikkeling. Frankrijk is in een modus van meebuigen en dialoog beland, waar het eerder confronteerde en de maat stelde. Frankrijk is kortom verweekt.
Er is niet veel inbeeldingsvermogen voor nodig om op grond van deze verwijten (want dat zijn het) een dikke parallel met Nederland te trekken. Zemmour stelt overigens dat zijn analyse niet alleen voor Frankrijk geldt, maar voor heel West Europa, dus ook Nederland. Mijn aandacht heeft hij in ieder geval.
Ook mij bekruipt geregeld het gevoel in een achtbaan te zitten, waarbij het evenmin van veel belang is of links dan wel rechts aan het roer zit. Willekeur en vervlakking worden onderhand de norm, zoals de laatste naheffing van een klungelende belastingdienst maar weer toont. De zogenaamde strijd tussen links en rechts is die tussen de oud linkse feministische en anti nationale aanhang versus de rechtse neoliberale richting waarin alleen het geld telt. Ik zeg zogenaamd, omdat deze strijd een achterhoede gevecht betreft waarvan de combattanten zich allang hebben neergelegd bij Europa, de Euro, de feminisering in de vorm van overleg- en pleistercultuur en een onoverzienbare immigratie van laag geschoolden.
Alleen de rafelranden van de politiek hebben nog iets van de oudere waarden in het vizier: de SP vanuit een linkse en de PVV vanuit de tegenovergestelde invalshoek, de Christen Unie vanuit de Zwartekousenkerk.
Analoog aan de kritiek die Zemmour tegenwoordig oproept als zou hij intellectuele bagage aan het Front National leveren, kun je in ons land aanhoudend vaststellen dat de PVV als anti partij wordt verguisd. Waarbij maar al te gemakkelijk wordt vergeten dat deze privéclub (het is geen Partij) van Wilders, het rechtstreekse gevolg is van het beleid dat in de afgelopen veertig jaar werd gevoerd door het politieke midden.
Met name de houding van de PvdA zie ik hierin als belangrijke bron. Decennialang kon in deze kringen geen zinnige discussie worden gevoerd over de immigratie van honderdduizenden niet westerse immigranten, van wie het merendeel ook na drie generaties koeterwaals spreekt, namen uit de eigen cultuur doorgeeft en nauwelijks deelneemt aan de Nederlandse cultuur. Het was verboden om het over de kosten te hebben. Intussen werd de overgrote meerderheid van deze import in volkswijken gedropt, waarbij klachten werden afgedaan als onderbuik gevoelens of racisme. De linkse grachtengordelkliek woonde uiteraard op veilige afstand.
Ook de feminisering mag iets worden aangerekend. Vanaf eind jaren zestig veranderde het feminisme de man langzaam maar zeker in een muis. Het kwam zelfs tot praatgroepen voor mannen, waar voordien problemen werden afgedaan met drie klappen en evenveel biertjes. Daders werden tot slachtoffers benoemd, miljoenen aan programma’s en subsidies besteed om slecht geschoolde import aan voor hen te hoog gekwalificeerd werk te zetten. De PvdA vond de term allochtoon uit en had het over positieve discriminatie. Met ernstige gevolgen, waarover dus vervolgens niet gepraat mocht worden. Het immigratiedrama wordt tot op de dag van vandaag stelselmatig weggeschoven, niet in de laatste plaats uit electoraal belang van de PvdA en GL.
Rechts heeft veel misdaan om onze munt aan Europa te verpatsen. De naam Zalm zal nog lang doorklinken in de geschiedenis, maar je mag de naam Kok er meteen naast zetten. Europa breekt de diversiteit af en vervangt deze door economische eenheidsworst. Rechts heeft hier het meeste voordeel van, al is het maar omdat globalisering de grote bedrijven bevoordeelt: meer afzet, kleine ondernemers kapot maken en lagere lonen uitbetalen. Troep verkopen is een rechtse hobby. Aan cultuur en traditie heeft zij slechts boodschap tot het niveau van Joop van den Ende en Zwarte Piet. Rechts probeert paal en perk te stellen aan immigratie, maar vooral om politiek gewin te behalen. Tegelijk wordt een dorp van 140 inwoners opgezadeld met 1400 asielzoekers, in de arrogante verwachting dat Drentse plattelanders hun mond niet durven opentrekken.
Mocht er een Nederlandse variant komen op Le suicide francais, dan stel ik alvast voor deze de titel mee te geven: Hollandse Uitverkoop. Want in Frankrijk mag iets een kwestie van leven en dood zijn, in Nederland vinden we altijd wel een koper voor onze problemen.
Monk
4 november 2014
(foto: Monk)
