Uit de Doos van Pandora komen nog altijd berichten van Gene Zijde. De psychopaat is al twintig jaar dood, maar leeft voort in de duisternis van mijn zolder. Neem de deksel van een opbergdoos en er ontsnapt een wolk sporen … Lees verder →

          Eindelijk krast de baas op, vertrekt hij voor wat hij clichématig een welverdiende vakantie noemt. In bijna alles wat hij zegt, weerklinkt de roep van het kind om bevestiging. Ik beklim de drie trappen die … Lees verder →

  De ambtenaar. De man van rubber. Urenlang kan de baas achter zijn bureau zitten: rokend (wat nog is toegestaan), pennend in een schrift (we hebben geen computers). Zijn handschrift houdt geen rekening met de ongelukkige die de tekst naderhand … Lees verder →

  Het internet leert dat de door de baas beoogde privatisering van de gemeentelijke afdeling waar we werkten, nooit tot stand is gekomen. Wel werd het bureau gereorganiseerd, omgebouwd of afgebouwd naar een scholingsbureau. Hierna kwam er nog eens een … Lees verder →

  Het is juli en volop zomer. Volgens de kalender tenminste. Ik kijk neer op een beregende straat in het hart van Amsterdam. Af en toe schuift een auto langs. Paraplu’s verplaatsen zich als de schilden van grote insecten. In een winkeltje voor heilzame … Lees verder →

  Het is een illusie te denken dat achteraf of zelfs gaande het proces nauwkeurig vastgesteld kan worden wat er gebeurt. Slechts een rode draad kan worden gevolgd, de gehavende blackbox afgeluisterd. Wat ontbreekt, zijn de non-verbale signalen, houdingen en … Lees verder →

  Aan de hand van dossiers waarmee ik niets te maken heb laat ik mijn gedachten gaan over het personeelsbeleid van de afdeling. Aanleiding is een protestbrief van een in zijn bestaan bedreigde soortgelijke club in de stad tegen de … Lees verder →

  Dagen van vermoeiende werkchaos, veroorzaakt door een opengebroken vloer en de mededeling van de baas dat een ieder voor zich maar moet bepalen of hij wil vertrekken, meedingen in de laatste ronde van decentralisatie. Lange tijd hebben wij niets … Lees verder →

  Als gewoonlijk ben ik de eerste op het werk. Het weekeinde zweeft nog in mijn hoofd: met mijn vriendin was ik op een kleine camping aan de oever van de Ourthe in de Ardennen. Drie dagen lummelen en autobladen … Lees verder →

    Onwrikbare waarden, de kern van de zaak. Je krijgt het mee en doet het onderweg op. Je vult het aan met conclusies die voortvloeien uit een leven met gebreken en verwondingen. Vrijheid van keuze is er nauwelijks. Het … Lees verder →