Ik was een jaar of 18. Groen van het platteland. De thuissituatie was gecompliceerd. Zonder gezelschap liep ik door de straten van het stadscentrum. Mijn oog viel op een gribus etalage. Hier huisde de CPN. Getoond werd de actualiteit van Vietnam. Amerika was de boosdoener. Ik stond stil en woog mijn gevoelens. Moest ik misschien naar Vietnam om de rebellen te steunen, de gewapende strijd aangaan met de Amerikaanse imperialisten?
Radicalisering gaat in stapjes. Het is een proces waarin het ene langzaamaan wordt afgebroken en het tegenovergestelde binnen geloodst. Onkunde is bijna een vereiste om erin te belanden. Het gaat om teleurstelling, verwarring, gevoelens van overbodigheid en minderwaardigheid, boosheid, zeg het maar. Maar niet om een rationele afweging binnen een kader van informatie.
Opgegroeid in een sfeer van dankbaarheid jegens de Amerikanen wegens het verdrijven van de Moffen en de NSB, was ik overtuigd van de goede bedoelingen en prijzenswaardige opvattingen van deze Goliath. Toen kwam de Vietnam oorlog. Ik knipte tal van foto’s en berichten uit Het Parool, ons huisblad. In den beginne was deze krant helemaal niet anti Washington, zeg ik er maar bij. Mijn verzameling was meer een eerbetoon aan de USA dan een aanklacht.
Mijn houding sloeg om na het lezen van een groot artikel in het NRC, aangetroffen bij een oom. Dit ging over de geschiedenis en tradities van Vietnam, de voorgaande strijd tegen de Fransen en de Japanners. Een half jaar later kocht ik het boek Vietnam van Ralf Horlemann en daarna Het Vietnam Tribunaal van Ton Regtien. Mijn mening veranderde ingrijpend. Dit sloot aan bij de teleurstelling over mijn eigen leven en het ontbreken van een vruchtbare omgeving.
Was ik de verkeerde mensen tegengekomen, had er van alles kunnen gebeuren. Hier hoorde de CPN overigens niet bij. Er werd helemaal niemand in Nederland geronseld. Tegelijk was het lastig om echte informatie te vinden. Veel leeftijdgenoten waren wel anti USA, maar bij discussies stak er meestal een pakje Amerikaanse sigaretten uit hun Levis uniform. Puberaal gedrag was dominant. Vietnam bleef ver weg en niemand had ooit een Vietnamees gezien.
Wat ik bedoel te zeggen, is dat radicalisering gemakkelijk plaatsvindt, juist bij jongeren die over dingen nadenken. Voor je het weet, ben je vatbaar voor domme besluiten. Bij gebrek aan een zinvol leven en veilige kaders, geïnformeerde mensen in je omgeving en een zinvol toekomstbeeld. Of anders gebeurt het uit hooghartige verveling, omdat je elke dag onder dak bent en eten op je bord schept zonder je af te vragen wie ervoor heeft moeten werken.
In deze termen beoordeel ik de zogenaamde djihadisten van vandaag, jongelui die zich gek laten maken om naar Syrië te gaan, zogezegd om hun broeders te helpen. Om er daarginder achter te komen dat er geen broeders zijn, laat staan bereidwillige zusters. Aan het einde van de dienstbaarheid is er geen dikke premie om thuis een BMW te kopen. Enkelen zullen doorslaan en zich ontpoppen tot moordenaars, nietsontziende terroristen en nihilisten. Het doel van IS mist haalbaarheid op alle fronten. Haar leefgebied stuit op nationale grenzen en machtige belangen. De propaganda loopt 800 jaar achter de werkelijkheid aan. Geen zinnig mens kan het onder dit wanbestuur uithouden.
Wat moet er gebeuren om radicalisering tegen te gaan? Laat ik beginnen met te zeggen dat dit niet volgende week kan zijn opgelost. We hebben namelijk te maken met een bijproduct van de maatschappij waarin we leven. Dit is er een van verwaarlozing en uitsluiting, competitie en materialisme. Onze premier zegt in het (publieke) kinderjournaal tegen de kleintjes dat zij maar veel speelgoed moeten vragen aan hun ouders nu het weer iets beter gaat. De uitspraak tekent de verkeerde kant waar we heen gaan. De premier zegt ook dat landgenoten die naar Syrië gaan, daarginder beter sneuvelen dan terugkeren naar hier. Wat is dat voor taal voor een staatsman?
Natuurlijk, we moeten alert zijn op eenzame wolven, doorgedraaide en van wapens voorziene killers. We moeten de vrijheid van meningsuiting onverkort handhaven, ook waar deze Moslims onwelgevallig is. Wilders moet niet naar de rechtbank, maar naar de psychiater. Voornaamste is dat we jongeren in het algemeen en die van allochtone oorsprong in het bijzonder betere perspectieven moeten bieden en vooral een rijker geestelijk leven. Het leven houdt meer in dan de Koopgoten van de VVD.
Monk
22 september 2015
(foto: Monk)
