Monkwise

columns verhalen fotografie

Betaalmodel

| Geen reacties

Wat moeten we met Turkije in de EU? Het land is autocratisch en islamitisch, steekt de middelvinger op naar democratie, bestrijdt minderheden openlijk en hardhandig, zal als zwaargewicht de Europese verhoudingen beïnvloeden en ligt daarbij voor het overgrote deel niet in Europa. De gemiddelde aardappeleter vindt bovendien dat hier onderhand genoeg Turken rondlopen.

Toch steekt de EU al jaren flink wat geld in het land om processen te bevorderen die lidmaatschap mogelijk moeten maken. Tot nu ging er al 6 miljard euro heen en dat terwijl de Turkse economie deze lasten zelf gemakkelijk kan dragen. Handelsbelangen voeren de boventoon, afgedekt door humanitaire argumenten die het goed doen bij het stemvee.

De VVD staat in eigen land afwijzend over toetreding, maar in Ankara slaat Rutte andere taal uit. De PVV is uiteraard mordicus tegen, de PvdA in beginsel voorstander, SP heeft geen principiële bezwaren omdat het een internationalistische partij is, D66 standpunten zijn altijd van rubber, het CDA ziet liever een kerk dan een moskee en de rest praat voor een leeg parlement. Trend is, dat de bezwaren toenemen. Dit is in omringende landen niet anders.

Formeel blokkeert Duitsland de onderhandelingen over Turkse toetreding met als argument het neerslaan door Ankara van binnenlands protest. In Frankrijk is de Turkse houding ten aanzien van de Armeense genocide een struikelblok. Achter de schermen gaan de gesprekken gewoon door. De kwestie is, dat de EU net zo megalomaan is als het neoliberalisme waaruit het is voortgekomen. Groei is de kern van de handelsreligie. Europa kampt met problemen omdat haar ideologie stuit op andere waarden en tegelijk een materiële magneet is.

Wie kijkt naar de ambities van de EU, komt tot verontrustende inzichten. Met een hele reeks obscure landen in Oost Europa tot ver in de Kaukasus zijn of worden verdragen afgesloten.* Deze moeten Europa meer stabiliteit en economische ruimte brengen, maar er zitten luchtjes aan zoals gebiedsuitbreiding van de NATO. Daarbij is de EU allesbehalve een eenheid. Afzonderlijke landen hebben niet altijd dezelfde belangen. Zo steunen Spanje en Portugal het EU lidmaatschap van Kaapverdië. Zoekt u even mee op de landkaart?

De neoliberalen vinden machtspolitiek op basis van land en cultuur ouderwets. Links zwelgt in schuldgevoelens over de eigen welvaart. Twee uitersten werken samen, maar eenheid ontbreekt. Juist het gebrek van een slagvaardig machtscentrum breekt ons voortdurend op. Het resultaat is een zwakke EU, waarin multinationals domineren en politiek populisme de boventoon voert.

Twee kwesties doorkruisen het Europese rekenmodel. Allereerst is er de vluchtelingenstroom vanuit het Midden Oosten en Afrika. Ten tweede zijn er de Russische ambities, naar model van de Koude Oorlog. Dit zijn de voorboden van een veel lastiger dreiging: politieke en sociale chaos onder afnemende welvaart. Dit inzicht dreef Merkel naar Ankara.

Duitsland mocht voor Europa de kastanjes uit het Turkse vuur halen. Het vliegtuig bleef ternauwernood in de lucht, beladen als het was met cadeaus voor Erdogan. Tijd voor Rutte weer eens een domme opmerking te maken: we hebben Turkije keihard nodig! Hij is als een klant die binnen loopt bij een louche autohandelaar en uitroept: Maar ik heb echt een auto nodig! Erdogan is geen doorgeefluik zoals onze premier. De man heeft een missie: vergroten van de Turkse invloed in Europa. Hiertoe behoren visumvrij reizen, miljarden euro’s, zicht op EU lidmaatschap en steun tegen de Koerden in de regio.

Europa is wankel, opgeblazen en krachteloos. Turkije binnenboord halen, is riskant. Het land ligt in een brandhaard van nauwelijks overzienbare problemen en oorlogshandelingen. In plaats van op de rug te gaan liggen, kan de EU beter de buitengrenzen beveiligen naar Australisch No Way model. Dit remt in ieder geval de mensensmokkel af. Grenslanden als Griekenland en Italië moeten ruimhartig geholpen worden in de opvang van migranten en ter plekke afhandeling van hun aanvraag. De kosten hiervan kunnen minstens ten dele betaald worden door het aanpakken van belastingontduiking door multinationals. Leuker kan ik het niet maken.

Monk
24 oktober 2015
(foto: Monk)
* Associatieverdrag EU – Oekraïne, zie MonWise/Referendum 15 10 2015

Print Friendly, PDF & Email

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.



De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.