Ik ontleen mijn recht aan het recht. Een mooie zin, opgediend door een steile leraar. Een stapel vuistdikke boeken als fundament van de rechtsstaat, waaraan je als burger van het Koninkrijk der Nederlanden gebonden bent en recht aan kunt ontlenen. Het was 1970, de tijd van vrijmaking.
Jan Papier had nog meer belangwekkend nieuws: een ieder wordt geacht de wet te kennen.
Je hoeft niet de hele wetgeving te kennen, maar wel beseffen dat je nooit een beroep kunt doen op onwetendheid over de wet in een voor jou specifieke situatie. Wij vonden dit niet vreemd: destijds waren gedragsregels nog verankerd in moreel besef, dat is een gemeenschappelijk gedeelde opvatting.
Zo speelde de militaire dienstplicht een gewichtige rol. Het denkende deel van Jong Nederland wilde niet in het leger. Zo groot was de drang hieraan te ontsnappen, dat dienstplicht werd voorgesteld als verwerpelijk militarisme. We wisten heel goed dat je voor weigeren in de bak kon belanden en een loopbaan bij de overheid of in het onderwijs op voorhand misliep. De beste kans was, om als gestoorde te worden afgekeurd. Dit lukte een minderheid. Hoe dan ook was er een notie van tarten van de wet.
Vandaag zit Nederland opgescheept met de jihad, jonge gasten van niet westerse origine, in het bezit van een NL paspoort. Ze reizen af naar het door oorlog geteisterde Syrië om daar Moslimbroeders te helpen, liefst met een AK47. Meestal keren ze heelhuids terug en worden geacht wegens radicalisering een risico te vormen voor onze samenleving. De Haagse politiek is verdeeld over wat er met hen moet gebeuren. De ideeën gaan van psychologische begeleiding naar het opsluiten in ondergrondse kerkers waarvan de sleutel zoek is. In de praktijk komt het neer op schoorvoetend trachten het afreizen naar den vreemde tegen te gaan.
Kennen de jonge jihad de wet? Sinds 1984 stelt de Rijkswet op het Nederlanderschap, artikel 15, lid 1, sub e. het volgende:
Het Nederlanderschap gaat voor een meerderjarige verloren indien hij zich vrijwillig in vreemde krijgsdienst begeeft van een staat die betrokken is bij gevechtshandelingen tegen het Koninkrijk dan wel tegen een bondgenootschap waarvan het Koninkrijk lid is.
Er staat wel iets, maar juridisch is de kwestie ingewikkeld. Wat betekent in krijgsdienst van een staat? IS noemt zich wel een staat, maar is eerder een bende terroristen zonder erkend grondgebied, laat staan een grondwet. En is er echt sprake van gevechtshandelingen tegen ons land?
Neemt niet weg, dat radicaliserende moslims terdege weten dat ze ingaan tegen de belangen en opvattingen van het land dat hen voortbracht en een paspoort overhandigde waaraan ook morele gedragsregels zijn gebonden.
Premier Rutte had zijn huiswerk niet gemaakt, toen hij naar aanleiding van de aanslagen in Parijs strijdvaardig riep: We zijn in oorlog! Van mijn oude leraar had Mark een onvoldoende gekregen. De premier riep ook dat jihad wat hem betreft maar het beste daarginder kunnen sneuvelen. Voor deze uitspraak was hij destijds de klas uitgestuurd. Aan de premier hebben we kortom niets. Zoals gebruikelijk.
De opkomst van de jihad is eerder een reactie op ons gedrag dan andersom. Eerst hield Links de moslims in de luiers. Meebuigen was het devies en er werd met subsidies gestrooid voor het in stand houden van achterhaalde opvattingen.
Het casino liberalisme van Rutte is op een andere manier nog schadelijker. De maatschappelijke achterhoede wordt aan haar lot overgelaten. Steeds minder wordt geïnvesteerd in sociale samenhang, met als gevolg genadeloze competitie, uitsluiting en wantrouwen. Niet alleen tussen kaaskoppen en allochtonen, maar doorheen de hele samenleving: ieder voor zich, allen tegen allen.
Den Haag biedt nauwelijks oplossingen. Opsluiten is absurd. Dit kan alleen op grond van bewijsbare feiten. Verbannen slaat ook nergens op: de maatregel staat allang niet meer in de wet. De grenzen sluiten, stokpaardje van Wilders, biedt evenmin soelaas. De EU en Nederland bestaan bij gratie van open grenzen. De Franse aanslagplegers waren bovendien Fransen en Belgen, geen Afghanen of Soedanezen.
Ze zijn al hier, bedoel ik maar. Met repressie alleen kom je nergens.
En dan is er het pakje boter op het hoofd van Den Haag. Beperken we ons tot de jihad, wil ik herinneren aan het feit dat Nederland aanvankelijk de Syrische opstandelingen openlijk steunde. Het ging immers tegen Assad, een dictator van de ergste soort. Op vergelijkbare wijze hielpen we Kadaffi uit Libië te verjagen: mogelijk met goede bedoelingen, maar zonder oog voor wie hiermee in het zadel werd geholpen. Waar staat dat je internationaal erkende staten mag aanvallen, dan nog zonder oorlogsverklaring? En welke gek denkt dat je democratie uit bommenwerpers kunt gooien?
Het wordt tijd de tijden van pretparken en politieke wartaal achter ons te laten en te erkennen dat de jihad mede een product is van onze levensstijl en gemaakte keuzen. De schuld geven aan de Koran en halfgare imams lost niets op en toont onze bereidheid de regie uit handen te geven. Wij moeten iets doen, maar wat doen we? In arrogantie en nonchalance zijn beproefde structuren afgebroken. Het onderwijs gaat meer over economie dan over de rechtsstaat en ethiek.
De deal mocht, mopperde Rutte te zijner verdediging in het Kamerdebat over de zogenaamde Teevendeal. Hij hanteerde precies dezelfde redenering als de perfide bestuurders van ABN/AMRO of Erik Staal, de roofridder van woningcorporatie Vestia: wanneer de wet het niet verbiedt, dan mag het.
Nee, Mark: de deal mocht niet; hij voldeed in geen enkel opzicht en meer: hij ging in tegen iedere indicatie van het moreel kompas. Slecht voorbeeld doet slecht volgen, weet je wel?
En hoe moet het nou met die paar honderd opgefokte djihad? Ach, voor je het weet, staan die gasten weer snackballen bij de FEBO te kanen. Van halal gehakt natuurlijk. Dat dan weer wel.
Wat, als ze toch een aanslag plegen? In dat geval sturen we de laatste tank die we hebben de wijk maar in. Met luide muziek van Vader Abraham en blokjes kaas voorzien van een Hollands vlaggetje! Wanneer je veel tegelijk bestelt, is de kostprijs per stuk lager.
Monk
22 december 2015
(foto: Monk)
