Monkwise

columns verhalen fotografie

Litteken

Midwolda

Op mijn rechter dijbeen schemert het litteken van een vroege vaccinatie. Begin jaren 50 werd je als kind meegenomen naar de dokter om te worden ingeënt tegen bof, mazelen, rode hond en kinkhoest. Heb ik gehuild of geschreeuwd? Zeker is, dat ik 60 jaar later nog altijd angst voel voor artsen en hun naaldenhobby.

Met de oorlog, Hongerwinter en berichten over dodelijke ziekten in de Duitse kampen vers in het geheugen, was inenten van kinderen in die dagen alleen onderwerp van discussie binnen rabiaat godsdienstige kringen. De gewone burgerij dankte de hemel voor beschermende sera.  Zij begreep bovendien dat alleen massaal inenten het risico op een epidemie kon keren. Dienaren Gods in het Huis van de Donderpreek ploeterden voort in zelf opgelegde schuldgevoelens en ander gezever. Met als gevolg een aanhoudende stroom polio patiëntjes die tot vandaag onnodig in een rolstoel hangen.

Tegenwoordig kampt een Joods orthodoxe wijk in New York met mazelen, een gevaarlijke en besmettelijke ziekte waartegen allang effectief kan worden opgetreden. Maar de bewoners weigeren inenting. Volgens hun orders op oude papyrusrollen, is het niet aan de mens om in te grijpen op goddelijke wijsheid. Zij leven onder hun eigen dakpan, mijden de landelijke voertaal en houden er zelfs een speciaal telefoonboek op na. Welke gevolgen hun weigering van preventieve maatregelen kan hebben voor de rest van de bevolking, is geen onderwerp op de kansel.

Buiten dit sektarische gedrag om, neemt in de hele westerse wereld de trend toe om kinderen niet in te enten. Binnen Europa telt de Oekraïne een flink contingent patiënten met mazelen. Maar ook in Frankrijk, Italië en andere West Europese landen stijgt het aantal besmettingen. En dat, terwijl nog rond de eeuwwisseling een half miljoen mensen bezweken aan de ziekte.

Inenten is uit de mode, ook in Nederland. Steeds meer mensen voeren het argument aan dat entstof lichaamsvijandig is. Onkunde is de moeder van het misverstand. Wat zal meespelen, is het toenemende wantrouwen tegen de farmaceutische industrie. Buitensporig winstbejag suggereert de bereidheid om over lijken te gaan.  Maar ook afname van het gevoel, deel uit te maken van een samenleving of andersom de onuitgesproken wens zich te onttrekken aan de volksmeute kan meespelen.  Ik denk, dat vooral gemakzucht, tegenzin je kind een moment pijn te bezorgen en het beperkte vermogen om zich een bedreigende epidemie voor te stellen, de doorslag geven.

Inenten helpt niet altijd of afdoende. Hier kwam ik lang geleden achter. Ondanks enting, kreeg ik de bof en enkele jaren later zelfs opnieuw en dan aan beide kanten van mijn kaken. Thuis werd gelachen om mijn uiterlijk van een opgeblazen kikker. Uit de tweede besmetting vloeide een oorontsteking voort die mij voor de rest van mijn jaren gehoorschade bezorgde.

Desondanks zal Nederland BV zich beter leren realiseren, dat het niet gaat om persoonlijke opties en keuzemomentjes, maar om de volksgezondheid die los staat van sociale stratificatie, etniciteit, ras of religie. Wanneer de geest eenmaal uit de fles is, komen maatregelen te laat. Enfin, in dat geval krijgen we mooie tv programma’s met larmoyante beelden en bankrekeningen waarop je kunt storten. Leuker kunnen we het niet maken.

Monk
26 april 2019
Foto: Monk

Print Friendly, PDF & Email

Reacties zijn gesloten.