Amsterdam
Het leven zit vol teleurstellingen. Eerst blijkt Sinterklaas niet te bestaan: de kale waarheid brengt menig kind tot tranen. Vervolgens blijkt God het evenbeeld van de mens: daar gaat je hoop op gerechtigheid en een leven na de dood. De voorlopig laatste tik is, dat Koningin Wilhelmina geen historische heldin is, zelfs geen betrokken Moeder des Vaderlands, maar een reptiel met lak aan Haar Volk.
De na de oorlog opgehemelde vorstin werd bekend om haar radiotoespraken vanuit Londen. In de steek gelaten Nederland zat aan de door de Duitsers verboden radio gekluisterd om Haar Belangwekkende Mededelingen aan te horen. Wel 5 volle uren, verdeeld over 5 oorlogsjaren! De rest van de beschikbare tijd had Wilhelmina het druk met te bedenken hoe het land na de bevrijding wat minder democratisch bestuurd kon worden. Door haarzelf bij voorkeur.
Naarmate de bevrijding in zicht kwam, werd zij zich bewust van het gevaar. Zou er nog wel plek zijn voor de monarchie? De zwaarste tegenstand was te verwachten van de communisten, helaas hoofd aandeelhouder in Het Verzet. Is het toeval, dat aan het einde van de oorlog vooral communisten werden geliquideerd? Wilhelmina was niet gerust op troonherstel, al was het maar omdat het Belgische Koningshuis (dat niet was gevlucht in 1940) vast zat in Wenen. Twee belendende monarchieën hebben meer kans overeind te blijven dan een enkele. Voorjaar 1945 gebood Wilhelmina daarom haar minister Van Kleffens te onderzoeken of de Belgische vorst en zijn hofhouding ingewisseld kon worden tegen een vluchtroute voor hoge nazi’s. Dit moest gebeuren via het Vaticaan: met zulke vrienden heb je geen nazi’s meer nodig.
Deze route kwam er inderdaad, zoals naoorlogs onderzoek heeft aangetoond. En de Koning der Belgen kwam vrij, al schoot hij er weinig mee op. Een verband tussen beide feiten is evenwel onwaarschijnlijk, al helemaal wegens ingrijpen van Wilhelmina.
Onze koninklijke kletstante speelde een marginale rol voor de Geallieerden, al was het maar omdat haar viriele schoonzoon Bernhard geen krijgsheer was, maar een charlatan.
Waar het op neerkomt, is dat Wilhelmina het initiatief nam om de moordenaars van haar volk te laten wegkomen indien dit handhaving van de monarchie aan de Nederlandse zuidgrens kon opleveren. Voor dergelijk gedrag in oorlogstijd bestaat een woord: landverraad.
De jaarlijkse Koningsdag van vorige week was weer een succes. De gebruikelijke zouteloze taferelen vulden het beeldscherm. Muziek en dans! Het volk dat dom is, zingt recht wat krom is. En wat is kroonprinses Amalia al bijdehand! Over een paar dagen mogen we nog meer drama verwachten: dan gaat het Koningshuis voorop in de Dodenherdenking van 4 mei.
Boze tongen beweren, dat Wilhelmina helemaal geen bloedverwant is van de Oranjes. Haar moeder, Emma van Waldeck-Piermont, trouwde met Willem III toen hij 61 jaar was: geen leeftijd voor sterk zaad. Bovendien leed meneer aan syfilis, dus de kans dat hij Little Willy nog overeind kreeg is minimaal. Binnen een jaar kregen zij evenwel een dochter -Wilhelmina. Genoemd als dekhengst worden de intendant en zelfs de tuinman van Emma.
Is het erg dat we een Koningshuis aanhouden dat geen bloedband heeft met Oranje, nauwelijks nog Nederlands bloed bevat en er zelfs in het heden nog geregeld blijk van geeft vooral haar eigen belang te dienen?
Ach: we houden ook Sinterklaas in ere en bieden bescherming aan instellingen die God’s Woord uitdragen. Hoe absurd wil je het hebben?
Monk
1 mei 2019
Foto: Monk
