Ik zei het al in mijn vorige bericht dat over Johannes de Wallevis handelde: het wachten is op een nieuwe hype. Ik heb mijn hielen nog niet gelicht of het is zover. Helaas is mijn voorstel van de Verhongerde Kerstman niet overgenomen, maar een Ondervoed Kind in Kersttijd is ook prima. Erg ver sla ik de plank niet eens mis. Onze nieuwe nationale verontwaardiging heet Tom!
Alvorens op de kwestie in te gaan, nog even een paar naweeën van Johannes afhandelen. Het leukste bericht is, dat Johannes een vrouwtje blijkt te zijn en dus beter Johanna was genoemd. In de kringen waaruit ook Volkert (u weet wel) voortkomt, is het mes nog niet van tafel. Verwijten, beschuldigingen en beledigingen vliegen over en weer.
Als dit, dan dat, luidt de kern van het betoog en daaronder woedt de brand van tegengestelde maatschappelijke inzichten. Voorts blijkt Johannes de laatste dagen flink afgevallen. De lengte kromp van 12 naar 10 meter en het gewicht daalde van 20 naar 16 ton. Dit lijkt een kleinigheid, maar andersom was ondenkbaar.
Wat opvalt, is de toonzetting, de agressie. En uiteraard de massale hysterie. De kattenbakkrant schreef: Johannes verdeelt het land. Midas Dekkers wijt dit fenomeen aan gesublimeerde zelfhaat. Hiermee bedoelt hij, dat mensen wel weten dat ze fout zitten met het eten van vlees uit de bio-industrie en dat een gestrande bultrug hun schuldgevoelens activeert. Was het maar waar! Ik denk dat Nederland lijdt aan een ernstige vorm van narcisme, een combinatie van zelfoverschatting en verongelijktheid over tegenvallende resultaten. Dit uit zich ondermeer in korte lontjes en grote smoelen, waar we elke dag op ieder terrein mee te maken hebben. Narcisme is een volksziekte.
Terug naar ons nieuwe speeltje. Tom is 15 jaar en eet op bevel van zijn moeder al jaren alleen rauwkost: groente, fruit, noten en zaden. Geen patatje of biefstuk voor de jongeman, geen gebakje, pizza, stoofaal of poffertjes. Zelfs brood is verboden, net als alle zuivel. Nou ja, als je geen brood mag, dient een plak kaas ook nergens toe. Ik stel mij hem voor als iemand die op de knieën moestuinen afgraast, in stevige competitie met konijnen en geiten. Geen bloemkool is veilig voor zijn eetlust en bij een regel ruccola slaat hij op tilt.
Tom is fragiel en lijkt een gevoelige jongen. Hij is een beetje klein voor zijn leeftijd en weegt weinig. Het schijnt dat voedsel hierop invloed heeft en dat de gemiddelde jonge waaipaal in ons land zo lang is juist omdat ons eten niet deugt. Om over domheid maar te zwijgen, want dat is het resultaat van suiker, nicotine en alcohol. Onwaarschijnlijk klinkt het allerminst.
Tom’s moeder is van het type dat je in Reformzaken kunt zien (vanaf de straat). Niet toevallig werkt zij op de zaterdagse Noordermarkt van Amsterdam als verkoopster van biologische producten. Zij oogt mager en ongezond, maar compenseert dit met verbale vermogens en een stalen wilskracht. Zij weet precies wat er mis is met gangbaar voedsel en vertelt graag dat mensen in de steentijd ook alleen ongekookt en ongebakken voedsel tot zich namen. Ja, dat waren nog eens tijden.
Een gelukkige indruk maakt Tom niet. Hij heeft geleerd in te schatten welke antwoorden wenselijk zijn, maar toont zelden het achterste van zijn tong. Toen hij nog op school zat, belandde hij van lieverlee in enige afzondering. Kinderen zijn nu eenmaal conservatief, al beweren veel ouders iets anders. Zij willen niet Anders zijn, maar juist als de Anderen.
Moeder waakt over haar zoon als een leeuwin over haar welp. Omdat gewoon onderwijs ook slecht is, heeft ze hem van school gehaald. Ze geeft Tom zelf les, al ontbreekt haar hiertoe de bevoegdheid.
Zij heeft het niet gemakkelijk om zich tegen de opdringerige wereld te handhaven. Zo komt het dat zij geregeld bijtankt bij goeroes die een even rigide wereldbeschouwing koesteren. Er zijn lezingen op dit vlak en uiteraard kent zij allerlei mensen uit het circuit.
Tom krijgt alle informatie die je maar kunt wensen op zijn leeftijd. Bijvoorbeeld dat met gekookt eten een gifstof in je lichaam komt en je van een iets te straf gebakken koekje kanker kunt krijgen. Later zal blijken dat hij het met zijn dieet van rauwkost altijd bij het rechte eind heeft gehad. Je moet maar tijd van leven hebben.
Het ontgaat Tom niet dat de buren koken en braden. Pizza vindt hij heerlijk ruiken. Na zijn neus te hebben volgezogen, moet hij thuis komen om weer aan de noten en zaden te gaan. Moeder benoemt tijdens deze sobere bijeenkomsten vaak dat zij het eten erg lekker vindt. Het doet mij denken aan de dagen dat mijn moeder ons als kind oplegde om hardop te bidden voor het eten, vooral wanneer ik een paar schoolvrienden meebracht. Deze vernederende dwang alleen was genoeg om mij levenslang van ieder godsgeloof te bevrijden.
Tom is niet van de soort dwarskoppen die hier honend tegen protesteert. Nog niet. De eerste tekenen van bewustwording zijn in aantocht. De strijd zal lang en hevig worden. Tom zijn moeder heeft de onhebbelijkheid voortdurend haar mening over voedsel te ventileren en dan aan haar zoon te vragen wat hij ervan vindt. De jongen is pas 15 jaar en zit stevig onder de plak. Wat zal hij vinden? Hoe kan hij ingaan tegen het psychologische geweld van zijn moeder en haar ondersteunende gezondheidsgoeroes? Hij staat alleen en dat is een schandaal.
De Kinderbescherming weet al jaren hoe de vlag er ten huize van Tom bij hangt. Niet dat de instantie zelfstandig tot deze kennis kwam. Welnee, in 2008 werd een documentaire over Tom en zijn moeder gemaakt. Toen al waarschuwden medici voor de gezondheidsgevaren. Anno 2012 is de situatie alleen maar verergerd. Bureaucratie en gebrek aan slagvaardigheid hebben ervoor gezorgd dat Tom vier jaar lang was aangewezen op zangzaad. Erger nog is dat hij overal wordt gezien als de risee, de uitgestotene, degene bovendien die op termijn superieur zou moeten blijken. Ik denk dat Tom is vernoemd naar Thomas, de ongelovige apostel die evengoed mee deed aan de verspreiding van onzin. Tom’s moeder en haar goeroes zien de jongen tenminste als een zendeling, een brandende toorts in de duisternis van de westerse beschaving.
Inhoudelijk is de discussie over verstandig eten een lastige. Gangbaar voedsel is inderdaad dikwijls te vet en te zout, zit vol met chemische troep en zinloze suiker. Een emmer mayonaise is bepaald weerzinwekkend. Zelf eet ik ook graag een verse wortel uit de moestuin, of twee appels achter elkaar.
Wat mij ergert en pijn doet, is dat de jongen eenzaam gehouden wordt en onder aanhoudende en doortrapte pressie staat om de mening van zijn moeder en haar sectarische kliek te onderschrijven en uit te dragen. Tom wordt niet alleen fysiek, maar ook mentaal mishandeld. Ja, mishandeld is het woord.
Mocht hij zich ooit bedenken, dan mag hij zich bij mij komen vol eten en drinken met alles wat God verboden heeft.
Monk
18 december 2012
(foto: Monk)
