Een aanslag in Irak met 200 doden wordt gevolgd door beelden van een presidentieel hondje dat tegen de schouw in de vergaderzaal plast. Een interviewtje op straat met de enige dame die blij is met haar herkregen baan in de Zorg wordt afgewisseld met de schade die een gek in een boomgaard aanricht. Nieuws bereikt de burger in stukjes alsof niets met iets te maken heeft.

Op een doordeweekse regendag verzamel ik een paar losse mededelingen en voeg ze bijeen.

1. Werkgevers investeren alleen in scholing voor werknemers onder 55 jaar.
2. Millennials geraken massaal in een burnout.
3. De Uitzendbranche floreert als nooit tevoren.

Ziehier de achterkant van een economie met een handelsoverschot in 2016 van 50 miljard euro.

Werknemers van 55 moeten nog minstens 12 jaar mee voor hun pensionering. Als er tegen die tijd nog pensioen bestaat, want het geld werd verplicht in handen gelegd van een investeringsfonds en je weet maar nooit of dat goed afloopt.
Wie als 55+ de zak krijgt, mag zich op eigen kosten omscholen tot pizzabakker, of bedelen bij een Uitzendbureau voor tijdelijk werk. Velen belanden in de WW, daarna ABW, met sollicitatieplicht tot het einde der tijden. Onvermijdelijke verkoop van het eigen huis dreigt en dan mag je hopen dat het niet onder water staat*. Kennis en loyaliteit zijn niets meer waard.

Millennials, werknemers tussen 25 en 35 jaar, zijn in de bloei van hun leven. Het is de leeftijd om een gezin te beginnen, bezit te vormen, vooruitgang te boeken in ontwikkeling en vakmanschap. Maar liefst 250.000 van hen vertonen ernstige stressklachten, voorbode van een burnout. Van de jongeren tussen 15 en 25 zitten er 100.000 thuis vanwege stressklachten. De gevolgen zijn aanzienlijk en niet alleen voor de economie.
Millennials denken het probleem te kunnen oplossen met een 4 daagse werkweek. Dit gaat in tegen de mores van werkgevers, maar het zal ook individueel weinig uitrichten. De werkdruk blijft, net als het gevoel er alleen voor te staan. We leven in een cowboy economie die werknemers lokt met een worst van overspannen individuele verwachtingen.

De Uitzendbranche is de grote profiteur. Er zijn nu 725.000 uitzendkrachten**, gedetacheerde werknemers en payrollers, werknemers die door een juridische constructie langdurig aan het lijntje van flexibiliteit gehouden worden. Zij kunnen ieder moment een schop onder hun kont krijgen en klagen dus zelden over gratis overwerk*** of ziekte. Zij krijgen moeilijk een hypotheek waar ook huurwoningen schaars zijn en sprokkelen nauwelijks pensioen bij elkaar. Om over zelfontplooiing en arbeidsvoldoening maar te zwijgen. Je leeft immers om te werken.

Wil ik nog de ZZP vermelden, waarin 1.500.000 mensen hun heil zoeken. Met een deel gaat het redelijk tot goed. Eigen initiatief is prima. Maar een kwart moet onder bijstandsniveau de eindjes aan elkaar knopen, want het vangnet is minimaal. Vaak hebben zij geen ZKV en bouwen weinig op aan pensioen of reserves. Hierbij mag u bedenken, dat velen van hen vroegtijdig zullen afhaken. Dit heet natuurlijk verloop.

De economie heeft zich hersteld van een zelf veroorzaakte crisis. We staan er beter voor. De vraag is, wat hier precies mee wordt bedoeld en welk beeld de achterkant van het gelijk toont.

Monk
24 oktober 2017
(foto: Monk)

* Onder water: hypotheekschuld hoger dan verkoopwaarde pand.
** Aldus CBS 24 10 2017
*** FNV stelt dat in Nederland voor 21 miljard gratis overwerk wordt verricht. Bron: Volkskrant 18 07 2017.